احساس گزگز، سوزن سوزن شدن، بیحسی و یا خواب رفتن دست و پا یک نشانه تحت فشار قرار گرفتن و یا آسیبدیدگی اعصاب، طناب نخاعی و یا مغز است که ممکن است به علل گوناگونی از جمله بارداری، کمبود ویتامین، اضطراب، زیادهروی در مصرف الکل، التهاب، عفونت، تروما، بیماری، قرار گرفتن در معرض مواد سمی، تومور و سکته مغزی رخ دهد. گزگز و خواب رفتن دست و پا ممکن است خفیف و گذرا و یا دورهای و شدید باشد. این علامت ممکن است تنها در یک سمت بدن و یا در هر دو سمت بدن وجود داشته باشد. برای تسکین گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دستها یا پاها باید بیماری یا عارضهای را که سبب آن میشود، درمان کرد. به همین علت، مراجعه زودهنگام به پزشک برای درمان بیماری زمینهای و پیشگیری از گسترش آسیب عصبی اهمیت دارد.
گزگز دست و پاها چیست؟
احساس گزگز، مورمور، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دستها یا پا یک علامت شایع و ناخوشایند است. گزگز و خواب رفتن دستها و پاها معمولا خوشخیم و موقتی است. برای مثال، قرار دادن دستها یا پاها در یک وضعیت به مدت طولانی میتواند باعث احساس بیحسی یا گزگز در آنها شود. با این حال، در بسیاری از موارد گزگز و خواب رفتن دستها، پاها و یا انگشتان دست و پا میتواند شدید، مزمن و یا دورهای باشد یا با علائم دیگری مانند درد، خارش، کرختی و ضعف عضلانی همراه باشد. در چنین مواردی گزگز و خواب رفتن دست و پا میتواند نشانه مشکل جدیتری باشد که سبب اختلال در کارکرد عصبی شده است.
گزگز، بیحسی و خواب رفتن دستها و پاها میتواند یک نشانه تحت فشار قرار گرفتن و آسیبدیدگی اعصاب محیطی، طناب نخاعی و یا مغز باشد. پیامهای حسی از دستها و پاها توسط اعصاب محیطی برای پردازش به طناب نخاعی و از آنجا به مغز منتقل میشود. هر علتی که سبب اختلال در این مسیر عصبی شود، میتواند انتقال پیامهای حسی را با مشکل مواجه کرده و سبب احساس گزگز و بیحسی در دستها و پاها شود. بارداری، کمبود ویتامین، عفونت، بیماری، مواد سمی، سکته مغزی، تحت فشار قرار گرفتن و آسیبدیدگی اعصاب از جمله عللی هستند که میتوانند با اختلال در کارکرد اعصاب سبب احساس گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دستها و پا شوند. تشخیص و درمان زودهنگام علت زمینهای گزگز و خواب رفتن دستها و پا برای جلوگیری از پیشروی آسیب عصبی اهمیت دارد.
گزگز و خواب رفتن دست و پا نشانه چیست؟
شرایط و بیماریهای مختلفی میتوانند سبب بروز علامت گزگز و خواب رفتن دست و پا شوند که برخی از آنها در این بخش ارائه شدهاند. هر چند فهرست زیر میتواند به عنوان یک راهنما برای شما عمل کند، اما باید توجه داشته باشید که تشخیص قطعی علت گزگز و خواب رفتن دست و پای شما باید توسط پزشک متخصص صورت گیرد.
بارداری
بدن مادر در دوران بارداری به موازات بزرگ شدن جنین و تغییرات هورمونی دستخوش تغییرات فراوانی میشود. گزگز و سوزن سوزن شدن دست و پا یکی از عوارض شایع بارداری است. هر چه رحم بزرگتر میشود، بیشتر به عصبهای پا فشار میآورد. بیحسی، گزگز و سوزن سوزن شدن پاها و انگشتان پا در نتیجه تحت فشار قرار گرفتن عصب شروع میشود. احتمال بیحسی یا گزگز دستها و انگشتان دست نیز در دوران حاملگی وجود دارد. گزگز و بیحسی دست و پا غالباً صبحها شدیدتر است.
درمان
گزگز دست و پا در دوران بارداری عادی است و پس از زایمان خودبهخود برطرف خواهد شد. برطرف شدن کامل گزگز گاهی چند هفته تا چند ماه طول میکشد. اگر گزگز دستتان ناراحتکننده است، شبها بریس یا مچبند طبی ببندید. در صورت تجربۀ بیحسی، گزگز یا ضعف مداوم در دست و پا به پزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که مشکل جدیتری وجود ندارد.
آرتروز گردن
آرتروز گردن نوعی بیماری فرسایشی ـ تخریبی است. دیسکهای نرم بین مهرههای ستون فقرات معمولاً خاصیت محافظتی و ضربهگیری دارند. این دیسکها در صورت ابتلا به آرتروز گردن تحت فشار قرار میگیرند. در نتیجه تحمل این فشار غضروفی که مهرههای دو سمت دیسک را میپوشاند، ساییده میشود. خارهای استخوانی در پی ساییدگی غضروف در محل ساییده شدن مهرهها به هم تشکیل میشوند. به دنبال تشکیل شدن خارهای استخوانی، عصبهای متصل به طناب نخاعی برای عبور از بین مهرهها و خروج از ستون فقرات فضای کمتری خواهند داشت.
علائم
اکثر موارد آرتروز گردن بدون علائم است. اگر آرتروز گردن باعث بروز علائم شود، این علائم معمولاً درد و خشکی گردن خواهد بود. آرتروز گردن گاهی باعث تنگی کانال نخاعی میشود. کانال نخاعی فضای داخل مهرههاست که نخاع و ریشههای عصب از میانش میگذرند تا به بقیه بدن برسند. علائم زیر در صورت گیرافتادگی ریشههای عصب و نخاع ایجاد میشوند:
- گزگز، بیحسی و ضعف بازوها، دستها، پاها یا پایین پاها
- ناهماهنگی و به سختی راه رفتن
- بیاختیاری ادرار یا مدفوع
درمان
روش درمان آرتروز گردن به شدت بیماری بستگی دارد. درمان با هدف تسکین درد، ادامه دادن به کارهای روزمره در حد امکان و پیشگیری از آسیبدیدگی دائمی نخاع و عصبها انجام میشود. درمانهای متداول آرتروز گردن عبارت است از:
- درمان دارویی: داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن معمولاً برای رفع درد و التهاب مصرف میشوند. کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزون خوراکی درد را تسکین میدهند. داروهای شلکنندۀ عضله مانند سیکلوبنزاپرین اسپاسم و گرفتگی عضلۀ گردن را برطرف میکنند. بعضی داروهای ضدصرع و ضدافسردگی نیز برای آرام کردن درد عصبهای آسیبدیده مفید هستند.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی یکی از بهترین درمانها برای درد و خشکی گردن است. فیزیوتراپی عضلههای گردن و شانهها را میکشد و تقویت میکند.
- جراحی: اگر درمانهای غیرجراحی محافظهکارانه مؤثر نباشد یا علائم عصبی مانند ضعف دست و پا شدیدتر شده باشد، جراحی برای برداشتن فتق دیسک، خارهای استخوانی یا بخشی از مهره ضرورت مییابد تا به این ترتیب فضای بیشتری برای نخاع و ریشههای عصب ایجاد شود.
کمکاری تیروئید
تیروئید غده کوچک و پروانهای شکلی است که جلوی نای را میپوشاند. غده تیروئید هورمونی به نام تیروئید را ترشح میکند که رشد و متابولیسم تمام بخشهای بدن را کنترل میکند. در صورتی دچار کمکاری تیروئید میشوید که غده تیروئید نتواند هورمون تیروئید کافی را برای عملکرد عادی بدن تولید کند. کمکاری تیروئید احساس درد، سوزش و بیحسی دست و پا را به دنبال دارد. این علائم معمولاً در صورت شدید بودن کمکاری تیروئید و درمان نکردنش ایجاد میشوند.
علائم
علائم کمکاری تیروئید در تمام بیماران یکسان نیست. تشخیص دادن علائم تیروئید کمکار معمولاً دشوار است و علائم به آهستگی شروع میشود. ممکن است علائم کمکاری تیروئید با علائم افسردگی اشتباه گرفته شود. شایعترین علائم و نشانههای تیروئید کمکار عبارت است از:
- بیحالت شدن صورت و نامشخص شدن حالتهای صورت
- خستگی
- آزاردهنده شدن سرما
- گزگز یا درد دست یا پا
- گرفتگی صدا
- آهسته شدن گفتار
- افتادگی پلکها
- پف کردن و متورم شدن صورت
- افزایش وزن
- یبوست
- کمپشت، زبر و خشک شدن موها
- زبر، خشک و ضخیم شدن پوست
- آهسته شدن نبض
- گرفتگی عضلات
- نازک شدن کنار ابروها یا ریختن ابروها
- گیجی
- افزایش خون قاعدگی یا نامنظم شدن عادت ماهانه
درمان
برای درمان کمکاری تیروئید معمولاً داروی هورمون تیروئید به نام لووتیروکسین تجویز میشود. لووتیروکسین دارویی خوراکی است که بیماران باید آن را هر روز مصرف کنند. لووتیروکسین میزان هورمون تیروئید را به بازه سالم برمیگرداند تا علائم تیروئید کمکار از بین بروند.
انتظار میرود که حال بیماران یک یا دو هفته پس از شروع درمان بهتر شود. درمان با لووتیروکسین احتمالاً مادامالعمر است؛ چون دوز موردنیاز دارو به مرور زمان تغییر میکند. میزان هورمون تیروئید هر سال اندازهگیری میشود.
کمبود ویتامین
پارستزی یا خوابرفتگی، مورمور شدن و گزگز نتیجه آسیب دیدن عصبها و دریافت نکردن تمام مواد مغذی مورد نیاز است. ویتامینها از جمله مواد مغذی ضروری هستند که نقش مهمی در عملکرد عصبی دارند. اگر کمبود ویتامین علت گزگز دست و پا باشد، کمبود ویتامینهای گروه B ـ ویتامینهای B12 و B6 ـ شایعترین کمبود ویتامینی است که به بروز این علائم دامن میزند. البته کمبود مس، کلسیم و منیزیم نیز زمینهساز گزگز دست و پا میشود. کمبود این ویتامینها به جز دریافت نکردن مقدار کافی از رژیم غذایی، دلایل دیگری هم دارد. برطرف کردن کمبود ویتامین عموماً علائم را از بین میبرد.
علائم
ویتامینها و مواد معدنی نقش مهمی در کارکرد نرمال بدن ایفا میکنند. کمبود آنها میتواند سبب اختلال در کارکرد اعصاب شود که با علائمی مانند گزگز و خواب رفتن اندامها مشخص میشود. برخی از مهمترین ویتامینها و مواد معدنی که کمبود آنها ممکن است سبب احساس گزگز و بیحسی در دستها و پاها شوند، عبارتند از:
- ویتامین B6: بیش از حد زیاد یا کم بودن ویتامین B6، هر دو باعث گزگز و بیحسی دست و پا میشود. گزگز معمولاً از پایین پا شروع میشود، رو به بالا میرود و در پاها و بازوها پخش میشود. برخی بیماران دچار کمبود ویتامین B6 از سوزش نیز شکایت دارند.
- ویتامین B12: کمبود ویتامین B12 موجب خوابرفتگی، گزگز و مورمور شدن همزمان دستها و پاها میشود. مشکلات عصبی دیگر مانند ضعف و تغییرات دید نیز گاهی بروز مییابد. وجود ویتامین B12 برای تشکیل سلولهای خونی جدید مهم است، بنابراین کمبود این ویتامین منجر به کمخونی میشود که عوارضی مانند ضعف و خستگی را به دنبال دارد.
- ویتامین B1: کمبود ویتامین B1 (تیامین) در مراحل اولیه موجب کاهش وزن و آنورکسی (بیاشتهایی عصبی) میشود. کمبود شدید تیامین آسیب عصبی را در پی دارد که سبب گزگز دست و پا، بیحسی پا و انگشتان، ضعف عضلانی، تپش قلب، به سختی بیدار شدن از خواب، گیجی ذهنی، مشکلات هماهنگی و فلج پایینتنه میشود.
- بیوتین: بیوتین نوع دیگری از ویتامین B است. کمبود بیوتین علاوه بر گزگز دست و پا باعث نازک و کمپشت شدن موها، ریزش مو، راشها و عفونتهای پوستی، توهم و تشنج میشود. کمبود بیوتین بسیار نادر است و از عوارض بارداری یا شیردهی، الکلیسم مزمن و کمبود آنزیم بیوتینیداز به شمار میآید؛
- ویتامین E: کمبود ویتامین E علاوه بر گزگز دست و پا موجب آتاکسی (راه رفتن بینظم و ناهماهنگ) نیز میشود؛
- کلسیم: علائم کمبود کلسیم شامل پارستزی دور دهان و یا دست و پا، گرفتگی عضله، گیجی و توهم، تشنج و عملکرد غیرعادی قلب میشود که به نارسایی قلبی منجر میشود.
- منیزیم: علائم ناشی از کمبود منیزیم و کلسیم مشابه است و شامل مواردی مانند گزگز دور صورت و دهان میشود. کمبود منیزیم گاهی سبب ضعف، گرفتگی عضله و ضربان غیرعادی قلب میشود.
- مس: گزگز پاها و به سختی راه رفتن از علائم کمبود مس نیز هست. کمبود مس مشکل نادری است که میتواند پیامد زیادهروی در مصرف روی یا جراحی معده باشد که جذب مس را کاهش میدهد.
درمان
در اغلب موارد استفاده از داروهای مکمل و همچنین، رعایت یک رژیم غذایی سالم و متناسب میتواند مشکل کمبود ویتامین را برطرف کند. بسته به اینکه بدن با کمبود کدام ویتامین مواجه باشد، ممکن است استراتژیهای درمانی تا حدودی متفاوت باشد. برخی از منابع غذایی که سرشار از این ویتامینها هستند، عبارتند از:
- ویتامین B6: ویتامین B6 در انواع غذاهای حیوانی و گیاهی مانند جگر گاو، ماهی تن، سالمون، غلات صبحانۀ غنیشده، نخود و گوشت ماکیان وجود دارد. بعضی میوهها و سبزیها، بهویژه سبزیجات با برگهای سبز تیره، موز، پاپایا، پرتقال و طالبی نیز منابع غنی ویتامین B6 هستند.
- ویتامین B12: ویتامین B12 در فرآوردههای حیوانی مانند گوشت قرمز، لبنیات و تخممرغ یافت میشود. غذاهای غنی شده مانند بعضی غلات صبحانه، نان و مخمر تغذیهای نیز سرشار از این ویتامین هستند.
- ویتامین B1: گوشت ماکیان، نخود، مغزها، لوبیای خشک، دانۀ سویا، غلات سبوسدار کامل، عدس، حبوبات، نان، برنج و مخمر از جمله منابع ویتامین B1 هستند. بسیاری از فرآوردههای تهیهشده از غلات کامل مانند غلات سبوسدار، نان و پاستا با تیامین غنی شدهاند.
- بیوتین: بیوتین در خوراکیهای مختلفی مانند جگر، گل کلم، ماهی سالمون، هویج، موز، آرد سویا، غلات صبحانه و مخمر وجود دارد.
- ویتامین E: از مواد غذایی حاوی ویتامین E میتوان به روغن سبزی، مغزهایی مانند بادام، بادام زمینی و تخم آفتابگردان، غلات، میوه و سبزی اشاره کرد.
- کلسیم: فرآوردههای لبنی مانند شیر، پنیر و ماست سرشار از کلسیماند. همچنین کلسیم در اسفناج، کلم کیل، بامیه، دانۀ سویا، لوبیا سفید، بعضی ماهیها مانند ساردین، سالمون، سوف و قزلآلای رنگینکمانی و خوراکیهای غنیشده با کلسیم مانند آب پرتقال، آرد جو دوسر و غلات صبحانه به وفور یافت میشود.
- منیزیم: منیزیم بهطور گسترده در انواع غذاهای گیاهی و حیوانی و نوشیدنیها توزیع شده است. سبزیجات سبزبرگ مانند اسفناج، حبوبات، آجیل، دانهها و غلات سبوسدار کامل منابع خوبی برای دریافت منیزیم هستند. بهطور کلی مواد غذایی حاوی فیبر تغذیهای، منیزیم را تأمین میکنند.
- مس: انواع صدف، غلات سبوسدار، لوبیا، مغزها، سیبزمینی و جگر و قلوه سرشار از مس هستند. سبزیجات با برگ سبز تیره، میوههای خشکی مانند آلو خشک، کاکائو، فلفل سیاه و مخمر نیز منابع غذایی غنی از مس هستند.
روماتیسم مفصلی
روماتیسم مفصلی اختلال التهابی مزمنی است که به پوشش مفصلها آسیب میزند. روماتیسم ورم دردناکی را ایجاد میکند که در نهایت به ساییدگی استخوان و بدشکلی مفصل منتهی میشود. روماتیسم نوعی اختلال خودایمنی است. منظور از اختلال خودایمنی این است که سیستم ایمنی به اشتباه به بافتهای بدن حمله میکند. روماتیسم مفصلی به جز مفصلها به بسیاری از سیستمهای بدن، از جمله پوست، چشمها، ریهها، قلب و رگهای خونی نیز آسیب میزند. التهاب مفصلی ناشی از روماتیسم گاهی در عصبهای مجاور منتشر میشود و به آسیب عصبی، بیحسی و گزگز دامن میزند.
علائم
روماتیسم عموماً به مفصلهای دست، مچ دست، پا، مچ پا، زانو، شانه و آرنج آسیب میزند. این بیماری غالباً بخشهای یکسانی از هر دو سمت بدن را ملتهب میکند. علائم تمام بیماران یکسان نیست و شامل موارد زیر میشود:
- درد و ورم مفصلها
- سفت و خشک شدن مفصلها، بهویژه خشکی صبحگاهی
- گزگز دست و پا
- کاهش حرکت
- دردی که در اثر حرکت دادن مفصل شدیدتر میشود.
- ایجاد شدن برجستگی روی مفصلهای کوچک
- به سختی انجام دادن کارهای روزمره مانند بستن بند کفش یا دکمههای پیراهن
- کم شدن قدرت دست برای گرفتن یا فشار دادن اشیاء
- خستگی، بیحالی و انرژی نداشتن
- تب گاه و بیگاه
درمان
روماتیسم مفصلی درمان قطعی ندارد. روشهای زیر متداولترین درمانهایی هستند که برای رفع علائم انجام میشوند:
- درمان دارویی: نوع دارو به شدت علائم و مدت زمان ابتلا به روماتیسم بستگی دارد. داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن و استروئیدهایی مانند پردنیزون برای کاهش درد و التهاب و آهسته کردن روند پیشرفت آسیبدیدگی مفصل مصرف میشوند. داروهای ضدروماتیسمی متعارف، مانند متوترکسات پیشرفت روماتیسم را کند میکنند و مفصلها و بافتهای دیگر را از آسیب دائمی نجات میدهند. داروهای نوین شامل عاملهای زیستی، از قبیل آباتاسپت و داروهای ضدروماتیسمی سنتزی هدفمند مانند باریسیتینیب نیز تجویز میشوند.
- فیزیوتراپی: ممکن است پزشک معالج شما را به متخصص فیزیوتراپی یا کاردرمانی معرفی کند. این گروه از متخصصین حرکاتی را برای منعطف نگه داشتن مفصل به شما آموزش میدهند. همچنین متخصصین روشهای جدیدی را برای انجام کارهای روزمره پیشنهاد میدهند تا فشار کمتری به مفصلها وارد شود.
- جراحی: اگر درمان دارویی از آسیبدیدگی مفصل جلوگیری نکند یا پیشرفتش را آهسته نکند، جراحی برای ترمیم مفصلهای آسیبدیده توصیه میشود. جراحی توانایی استفاده از مفصل را بازیابی میکند. همچنین جراحی درد را تسکین و عملکرد را بهبود میدهد.
دیابت یا بیماری قند
دیابت بیماری مزمنی است که فرایند تبدیل غذا به انرژی توسط بدن را مختل میکند. بدن بخش اعظم غذای خورده شده را به قند تجزیه میکند و قند را در جریان خون آزاد میکند. وقتی قند خون بالا میرود، لوزالمعده پیامی را برای ترشح انسولین دریافت میکند. انسولین مانند کلیدی عمل میکند که اجازه میدهد قند خون برای مصرف شدن به صورت انرژی وارد سلولهای بدن شود.
اما انسولین در بیماران مبتلا به دیابت به اندازۀ کافی تولید نمیشود یا بدن نمیتواند به روشی اثربخش از انسولین برای تنظیم قند خون استفاده کند. چنانچه انسولین کافی وجود نداشته باشد یا سلولها دیگر به انسولین واکنش نشان ندهند، مقدار بسیار زیادی قند در جریان خون باقی میماند. بالا بودن قند خون به مرور زمان زمینهساز ابتلا به بیماریهای خطرناکی مانند بیماری قلبی، نابینایی، آسیب عصبی و بیماری کلیوی میشود.
علائم
در صورت داشتن علائم دیابت حتماً آزمایش قند خون را انجام بدهید.
اگر علائم زیر را دارید، برای انجام آزمایش خون به پزشک مراجعه کنید:
- پرادراری و تکرر ادرار که غالباً شبها رخ میدهد.
- تشنگی شدید
- کاهش وزن بدون تلاش برای لاغری
- گرسنگی شدید
- تاری دید
- بیحسی یا گزگز دست یا پا
- خستگی بیش از حد
- خشکی شدید پوست
- دیر خوب شدن زخمها
- بیشتر از حد معمول دچار عفونت شدن
درمان
درمان دیابت مستلزم پایش منظم قند خون و نگه داشتن قند خون در حد هدف تعیینشده توسط پزشک است. برای تحقق این هدف ترکیبی از ورزش، رژیم غذایی و دارودرمانی به کار برده میشود. داروهای خوراکی و آمپول انسولین برای درمان دیابت تجویز میشوند. اگر به انواع غذاهایی که میخورید و زمان خوردنشان توجه کنید و داروهای تجویزشده را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید، میتوانید «اثر الاکلنگی» تغییر سریع میزان قند خون را به حداقل برسانید یا از آن اجتناب کنید؛ در غیر این صورت باید دوز مصرف دارو، بهویژه انسولین به سرعت تغییر داده شود.
داروها و مواد سمی
سمی بودن بعضی داروها یا مواد مخدر باعث آسیبدیدگی عصبهای محیطی میشود. منظور از عصبهای محیطی عصبهایی است که در مغز یا نخاع قرار ندارند. ممکن است آکسون سلول عصبی آسیب ببیند و در نتیجه سیگنالهای عصبی مختل شود. احتمال دارد غلاف میلین نیز آسیب ببیند؛ غلاف میلین مانند عایق آکسونها را میپوشاند و سرعت انتقال سیگنالها را در آکسون افزایش میدهد. آسیب عصبی ناشی از سمی بودن داروها و مواد مخدر سبب گزگز یا بیحسی یا بیحرکت شدن بخشی از بدن، از جمله دست و پا میشود.
داروها و مواد بسیاری هستند که به عصبها آسیب میزنند. از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- داروهای مخصوص درمان فشار خون یا ناراحتیهای قلبی: آمیودارون، هیدرالازین و پرهگزیلین
- داروهای شیمیدرمانی: سیسپلاتین، دوستاکسل، پاکلیتاکسل، سورامین و وینکریستین
- داروهای مورداستفاده برای مقابله با انواع عفونت: کلروکوئین (کلروکین)، داپسون، ایزونیازید، مترونیدازول، نیتروفورانتوئین و تالیدومید
- داروهای مورداستفاده برای درمان بیماری خودایمنی: اتانرسپت، اینفلکسیمب، لفلونوماید و تاکرولیموس
- داروهای مورداستفاده برای درمان تشنج: کاربامازپین، فنیتوئین و فنوباربیتال
- داروهای ضدالکل: دیسولفیرام
- داروهای مخصوص مقابله با HIV/AIDS: دیدانوزین، امتریسیتابین، استاوودین و تنوفوویر
- فلزات سنگین: سرب، آرسنیک، جیوه، طلا و تالیوم
- داروها و مواد دیگر: کلشیسین، مقدار زیاد ویتامین B6، نیتروز اکسید (گاز خنده)، مواد مخدر و غیرقانونی مانند متاکوالون و بعضی مواد شیمیایی صنعتی و محیطی
علائم
علائم آسیب عصبی ناشی از مصرف دارو شامل موارد زیر میشود:
- بیحسی
- گزگز و حسهای غیرعادی
- ضعیف
- درد سوزشی
- عدمتعادل
- به سختی راه رفتن
درمان
روش درمان به علائم بروزیافته و شدت علائم بستگی دارد. ممکن است پزشک دوز مصرف دارویی را که باعث نوروپاتی شده است، کاهش دهد یا دستور دهد مصرف این دارو را قطع کنید و داروی دیگری را جایگزینش کند.
داروهای زیر برای کنترل درد مفیداند:
- داروهای مسکن بدون نسخه درد خفیف را تسکین میدهند.
- فنیتوئین، کاربامازپین، گاباپنتین، پرگابالین، دولوکستین یا ضدافسردگیهای سهحلقهای مانند نورتریپتیلین دردهای تیز و ناگهانی را تسکین میدهند.
- مسکنهای مخدر (اپیوئید) مانند مورفین یا فنتانیل برای کنترل درد شدید لازماند.
در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که بیحسی را معکوس کند. اگر دچار بیحسی هستید، باید اقدامات احتیاطی و ایمنی را برای جلوگیری از صدمه دیدن و آسیبدیدگی انجام بدهید.
نوروپاتی الکلی
نوروپاتی الکلی بیماری شدیدی است که در اثر زیادهروی در نوشیدن مشروبات الکلی ایجاد میشود. افرادی که در مصرف الکل افراط میکنند، متوجه میشوند که دستها و پاهایشان گزگز میکند. بروز این علائم بیانگر آسیب زدن الکل به عصبهای محیطی است. عصبهای محیطی مغز و نخاع را به عضلهها، دستها، پاها و اندامهای حسی متصل میکنند. مغز از طریق عصبهای محیطی میتواند بدن را کنترل کند و اطلاعات حسی را دریافت کند. آسیب دیدن این عصبها حسهایی غیرعادی را در دست و پا ایجاد میکند، توانایی حرکتی را کاهش میدهد و بعضی عملکردهای بدن را مختل و متوقف میکند.
مصرف بلندمدت و سنگین الکل به سوءتغذیه و آسیب عصبی دامن میزند؛ این دو عارضه زمینهساز ابتلا به نوروپاتی الکلی میشود. الکل از فرآوری، انتقال و جذب مواد مغذی ضروری ممانعت میکند. در نتیجه عوارضی مانند کمبود ویتامینهایE،B6 B12، تیامین، نیاسین و فولات پیش میآید. کمبود این مواد مغذی سلامت عمومی را تحتالشعاع قرار میدهد و مانع از عملکرد مناسب عصبها میشود.
علائم
نشانهها و علائم نوروپاتی الکلی به تدریج پیشرفت میکند؛ علائم معمولاً در ابتدا خفیف است. افراد دائمالخمر غالباً علائم ناشی از مصرف الکل را تشخیص نمیدهند. نشانهها و علائم نوروپاتی الکلی ترکیبی از موارد زیر است:
- کبودی، بریدگی، زخم یا عفونتهای پوستی روی انگشتان پا و دست یا پاها
- یبوست یا اسهال
- کاهش درد آسیبدیدگیها، بهویژه آسیبهای دست یا پا
- کاهش حس انگشتان دست و پا، پاها، بازوها، پایین پاها و دستها
- سرگیجه، بهویژه هنگام ایستادن با چشمان بسته
- ناهماهنگی دستها یا پاها
- عدمتعادل یا ناپایداری در زمان ایستادن
- درد، گزگز یا دیگر حسهای غیرعادی در انگشتان دست و پا، پاها، بازوها، پایین پاها و دستها
- اختلال جنسی
- مشکل در راه رفتن به صورت مستقیم، حتی در صورتی که به تازگی الکل مصرف نشده باشد.
- بیاختیاری ادرار
- ضعف دست یا پا
درمان
مهمترین کاری که باید برای درمان نوروپاتی الکلی انجام بدهید، این است که دیگر مشروبات الکلی ننوشید. درمان اولیه بر مشکلات ناشی از نوشیدن مشروبات الکلی متمرکز است. برخی بیماران به بازپروری بستری نیاز دارند. بقیۀ بیماران میتوانند نوشیدن الکل را با بهرهگیری از درمان سرپایی یا حمایت اجتماعی ترک کنند.
درمان پس از کاهش مصرف الکل بر روی خود بیماری نوروپاتی متمرکز میشود. یک یا چند مورد از روشهای زیر برای درمان نوروپاتی به کار برده میشود:
- مصرف مکملهای ویتامین از قبیل فولات، تیامین، نیاسین و ویتامینهای E، B6 و B12 برای بهبود سلامت عصبی
- مصرف داروهای مسکن تجویزی مانند داروهای ضدافسردگی و داروهای ضدتشنج
- درمان دارویی برای رفع مشکلات ادراری مانند بیاختیاری
- فیزیوتراپی برای کمک به درمان آتروفی یا تحلیل رفتن عضله
- استفاده از وسایل ارتوپدی برای تثبیت دستها و پاها
- استفاده از وسایل ایمنی مانند کفش یا پاپوش محکمی که سر نمیخورد و از پا درنمیآید. با توجه به این نکات میتوان از آسیبدیدگی جلوگیری کرد.
- پوشیدن جورابهای مخصوص فشردهکننده و ضدواریس برای جلوگیری از سرگیجه
اضطراب
اضطراب به انتظاری ناخوشایند و آمیخته به نگرانی برای وقوع یک مشکل در آینده اشاره دارد. رفتار اجتنابی و تنش عضلانی از شایعترین علائم اضطراب است. اضطراب واکنشی طبیعی به استرس است. میزان خفیف اضطراب از وجود خطر آگاهمان میکند، باعث میشود که هوشیار و گوشبهزنگ شویم و کمکمان میکند تا آماده شویم و توجهمان را متمرکز کنیم. اختلالهای اضطراب ترس یا اضطراب شدید و اغراقآمیزی را ایجاد میکنند. بیمار دچار اختلال اضطراب سعی میکند از موقعیتهای محرک یا تشدیدکنندۀ علائم دوری کند. عملکرد شغلی یا تحصیلی و روابط فردی تحتالشعاع اضطراب قرار میگیرد. بهطور کلی ترس یا اضطراب فردی که مبتلا به اختلال اضطراب تشخیص داده شده است، تناسبی با موقعیت یا سنش ندارد و تواناییاش را برای ارائۀ عملکرد عادی مختل کند.
علائم
علائم اختلال اضطراب متغیر است و به نوع اختلال بستگی دارد. علائم عمومی اختلال اضطراب به شرح زیر است:
- عرق کردن یا سرد شدن دستها
- خشکی دهان
- تپش قلب
- حالت تهوع؛
- بیحسی یا گزگز دست یا پا
- تنش عضلانی
- تنگی نفس
- احساس هراس، ترس و ناآرامی
- کابوسهای شبانه
- افکار وسواسی و غیرقابلکنترل
- ناتوانی در آرام و خونسرد ماندن
- مشکلات خواب
درمان
رواندرمانی (مشاوره)، دارودرمانی یا هر دو، روشهای اصلی برای درمان اختلالهای اضطراب هستند:
- رواندرمانی: رفتاردرمانی شناختی نوع متداولی از رواندرمانی است که برای درمان اختلالهای اضطراب به کار برده میشود. در رفتاردرمانی شناختی روشهای متفاوتی برای فکر کردن و رفتار به بیمار آموزش داده میشود. بهعلاوه رفتاردرمانی شناختی به بیمار کمک میکند تا واکنشش به عوامل دامنزننده به ترس و اضطراب را تغییر بدهد. مواجهه درمانی نیز برای درمان اختلال اضطراب مفید است. در این روش بیمار با ترسهایش روبهرو میشود تا بتواند کارهایی را انجام بدهد که از آنها اجتناب میکند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نوع دیگری از رواندرمانی است. در این روش از راهبردهایی مانند ذهنآگاهی و تعیین هدف برای کاهش ناراحتی و اضطراب بهره گرفته میشود.
- دارودرمانی: داروهای ضداضطراب و بعضی داروهای ضدافسردگی برای درمان اختلالهای اضطراب تجویز میشوند. بعضی از این داروها برای درمان گونههای خاصی از اختلالهای اضطراب مؤثرتر هستند.
بیماری ام اس یا اسکلروز چندگانه
بیماری اسکلروز چندگانه یا ام اس (MS) نوعی بیماری مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) است که میتواند باعث ناتوانی بیماران شود. سیستم ایمنی بدن در بیماران مبتلا به ام اس به میلین یا غلاف محافظ و پوششدهندۀ فیبرهای عصبی حمله میکند. میلین را میتوان با روکش عایق سیمهای برق مقایسه کرد. وقتی میلین محافظ آسیب میبیند و فیبر عصبی بدون محافظ میشود، پیامهایی که در امتداد آن فیبر عصبی حرکت میکردند، سرعتشان آهسته میشود یا کلاً متوقف میشوند. در نتیجه مشکلات ارتباطی بین مغز و بقیۀ بدن به وجود میآید. بیماری ام اس در نهایت آسیبی عصبی را ایجاد میکند یا فیبرهای عصبی را از بین میبرد.
برخی بیماران مبتلا به ام اس شدید دیگر نمیتوانند به تنهایی راه بروند یا اصلاً نمیتوانند حرکت کنند. دورههای بهبود بیماری در عدهای از بیماران طولانی است و بیماران دچار علائم جدیدی نمیشوند. الگوی بروز علائم به نوع ام اس بستگی دارد. هنوز مشخص نشده است که چرا برخی افراد دچار ام اس میشوند و بقیه از این بیماری در امان میمانند. به نظر میرسد که ترکیبی از عاملهای ژنتیک و محیطی در ابتلا به ام اس نقش داشته باشد.
علائم
نشانهها و علائم ام اس در تمام بیماران یکسان نیست و در طول دورۀ بیماری، بسته به محل فیبرهای عصبی درگیر تفاوت میکند.
علائم شایع ام اس عبارت است از:
- بیحسی یا ضعف یک یا چند عضو که معمولاً هر بار در یک سمت بدن بروز مییابد.
- گزگز
- احساسی مانند برقگرفتگی که در پی انجام حرکات خاص گردن، بهویژه رو به جلو خم کردن گردن ایجاد میشود.
- ناهماهنگی
- گام برداشتن متزلزل یا قادر به راه رفتن نبودن
- از دست دادن کامل یا جزئی بینایی: مشکل بینایی معمولاً هر بار یک چشم را درگیر میکند و بیمار غالباً هنگام حرکت دادن چشم دچار درد میشود.
- دوبینی طولانیمدت
- تاری دید
- سرگیجه یا ورتیگو
- اختلال جنسی
- مشکلات مربوط به عملکرد روده و مثانه
- نامفهوم شدن گفتار
- مشکلات شناختی
- اختلالهای خلقی
درمان
ام اس فعلاً درمان قطعی ندارد، اما با بهرهگیری از درمان دارویی و درمانهای دیگر میتوان عارضه را کنترل کرد و بعضی علائم را تسکین داد. روش درمانMS به مرحلۀ بیماری و علائم خاص بیمار بستگی دارد. روشهای زیر برای درمان ام اس به کار برده میشود:
- درمان عود علائم ام اس: برای درمان عود ام اس معمولاً یک دورۀ پنجروزه قرص استروئید تجویز میشود که بیمار باید قرص را در خانه مصرف کند. روش دیگر تزریق داروی استروئیدی است؛ در این صورت بیمار باید سه تا پنج روز برای تزریق دارو در بیمارستان بستری شود.
- درمان علائم خاص ام اس: ام اس طیف گستردهای از علائم را ایجاد میکند که میتوان آنها را جداگانه درمان کرد. مشکلات بینایی ناشی از ام اس غالباً خودبهخود، معمولاً ظرف چند هفته بهبود مییابد، بنابراین ممکن است مشکلات بینایی نیازی به درمان نداشته باشد. پزشکان داروهایی را برای تسکین درد نوروپاتی، درد عضلانی ـ اسکلتی، مشکلات مثانه و خستگی مزمن تجویز میکنند. برنامه ورزشدرمانی و فیزیوتراپی برای رفع خستگی، اسپاسم و خشکی عضلانی و مشکلات حرکتی مفید است. تغییر رژیم غذایی برای کنترل مشکلات روده ضروری است.
- درمان برای کاهش تعداد دفعات عود ام اس: اگرچه ام اس را نمیتوان کاملاً درمان کرد، داروهایی به صورت قرص، آمپول یا انفزیون برای کاهش تعداد دفعات و شدت عود بیماری تجویز میشود تا آسیبدیدگی و تشکیل بافت همبند جای زخم روی غلاف میلین کمتر شود. این داروها فقط برای بیماران مبتلا به ام اس عودکننده ـ بهبودیابنده یا برخی بیماران دچار ام اس پیشروندۀ اولیه یا ثانویهای تجویز میشود که بیماریشان عود کرده است.
سکته مغزی
سکته مغزی زمانی پیش میآید که عاملی خونرسانی به بخشی از مغز را مسدود کند یا رگ خونی مغز پاره شود. در هر دو صورت بخشهایی از مغز آسیب میبیند یا میمیرد. سکتۀ مغزی آسیب مغزی ماندگار، ناتوانی بلندمدت یا حتی مرگ را به دنبال دارد.
گزگز دست و پا یکی از عوارض شایع سکته مغزی است. اگرچه بازماندگان سکته مغزی دچار اختلالهای حسی لمسی میشوند، پزشکان غالباً این علائم را نادیده میگیرند، چون این علائم تأثیر قابلتوجهی بر توانایی بیمار برای انجام کارهای روزمره ندارد.
علائم
چون بخشهای مختلف مغز تواناییهای متفاوتی را کنترل میکنند، علائم سکته مغزی به بخش آسیبدیده بستگی دارد. علائم سکتۀ مغزی شامل یک یا چند مورد از موارد زیر میشود:
- بیحسی، ضعف یا فلج صورت، دست و پای یک سمت بدن
- به سختی حرف زدن یا از دست دادن توانایی تکلم
- از دست دادن کنترل عضلات یک سمت صورت
- از دست دادن کامل یا جزئی ناگهانی یک یا چند حس از حواس بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه
- تاری دید یا دوبینی
- از دست دادن هماهنگی یا خامدستی
- سرگیجه یا ورتیگو
- حالت تهوع و استفراغ
- ناپایداری هیجانی و تغییرات شخصیتی
- گیجی یا آشفتگی
- تشنج
- فراموشی
- سردردهایی که معمولاً ناگهانی و شدید است.
- غش کردن
درمان
هر نوع سکتۀ مغزی به راهبرد درمانی متفاوتی نیاز دارد. تشخیص سریع برای کاهش آسیب مغزی حیاتی است و این امکان را برای پزشک فراهم میکند تا سکته مغزی را با روش مناسب برای نوع خاص سکتۀ مغزی درمان کند.
- سکتۀ مغزی ناشی از انسداد یا تنگی شریانها: درمان بر بازیابی جریان کافی خون در مغز متمرکز است. درمان با مصرف داروهایی شروع میشود که لختههای خون را از بین میبرند و از تشکیل لختههای بیشتر جلوگیری میکنند. پزشک داروهای رقیقکننده خون مانند آسپرین را تجویز میکند یا فعالکنندۀ بافتی پلاسمینوژن (TPA) را تزریق میکند که برای متلاشی کردن لختهها بسیار مؤثر است. عملهای اورژانسی شامل تزریق مستقیم TPA درون شریان مغز یا استفاده از دستگاهی لوله مانند (کاتتر) برای از بین بردن فیزیکی لخته میشود. عمل دیگر آنژیوپلاستی است؛ جراح بالن کوچکی را از طریق کاتتر، درون شریان تنگشده باد میکند. سپس لولۀ توری (مش) یا استنت را درون شریان بازشده قرار میدهد تا از تنگی مجدد شریان جلوگیری کند.
- سکتۀ مغزی به دلیل نشت خون داخل مغز: درمان بر کنترل خونریزی و کاهش فشار روی مغز متمرکز است. درمان غالباً با مصرف داروهایی شروع میشود که فشار داخل مغز را کاهش میدهند و فشار خون کلی را کنترل میکنند. همچنین داروهایی برای پیشگیری از تشنج و انقباضهای ناگهانی رگها تجویز میشود. عملهای اندوواسکولار (درونعروقی) مانند کویلینگ به ترمیم نقطه ضعیف یا پارگی رگ کمک میکنند. این عملها برای درمان گونههای خاصی از سکتههای مغزی هموراژیک یا خونریزیدهنده کاربرد دارند. بهعلاوه جراحی در صورت بزرگ بودن ناحیه خونریزی توصیه میشود. جراحی برای تخلیۀ خون، برداشتن فشار از مغز و ترمیم رگها انجام میشود.
سایر علل گزگز و خواب رفتن دست و پا
به جز مواردی که در بالا ذکر شد، بیماریهای دیگری نیز وجود دارند که با وارد آوردن فشار و آسیب به اعصاب محیطی در انگشتان، دستها و پاها سبب احساس گزگز، سوزن سوزن شدن، بیحسی و حتی خواب رفتن دستها و پاها میشوند. برخی از این بیماریها عبارتند از:
- نارسایی کلیوی: عصبها در صورت نارسایی کلیه از بین میروند. کمبود مواد مغذی ضروری مانند تیامین (ویتامین B1) یا مقدار روی (زینک) اضافی و پرکاری پاراتیروئید که جزء عوارض شایع ناشی از نارسایی کلیه است، باعث گزگز دست و پا میشود. بنابراین بیمارانی که دیالیز میکنند یا به بیماری پیشرفته کلیوی مبتلا هستند، بیشتر مستعد گزگز، بیحسی، درد و دیگر حسهای غیرعادی عصبی در عصبهای پیرامونی دست و پا هستند.
- هپاتیت B و C: به بیماری التهاب کبد هپاتیت گفته میشود که میتواند در اثر عفونتهای ویروسی و علل دیگر ایجاد شود. هپاتیت B و C دو عفونت ویروسی هستند که سبب التهاب کبد میشوند. یک عارضه جدی عفونت در هپاتیت B و C آسیب به اعصاب محیطی است که با احساس بیحسی، سوزش، گزگز و یا درد در دستها و پاها مشخص میشود.
- زونا: زونا پیامد فعال شدن مجدد ویروس خفته آبله مرغان در بافت عصبی است. نخستین نشانه زونا غالباً درد سوزشی یا گزگز در ناحیه آسیبدیده است. زونا گاهی باعث بیحسی یا خارش یک سمت بدن میشود.
- ایدز: آسیب دیدگی اعصاب محیطی یک عارضه شایع در بیماری ایدز است که ممکن است به علت التهاب یا مصرف داروهای ایدز رخ دهد و با علائم مانند بی حسی، گزگز، سوزن سوزن شدن و درد در دست ها و پاها مشخص میشود.
- تومور: تومورهای مغز و نخاع میتوانند سبب گزگز و بی حسی در صورت، دست ها، بازوها، پاها و ساق شوند و این علائم ممکن است به صورت دورهای رخ دهد.
- لوپوس: بیماری لوپوس باعث ایجاد التهاب در سراسر بدن میشود. لوپوس نوعی بیماری خودایمنی است، به این معنا که سیستم ایمنی بهجای محافظت از بدن به آن آسیب میزند. لوپوس با ملتهب کردن عصبها یا بافت دور عصبها به عصبهای بدن آسیب میزند. از علائم اصلی لوپوس میتوان به بیحسی، گزگز و ناتوانی در حرکت دادن بخشی از بدن اشاره کرد.
- بیماری سلیاک: بیماری سلیاک پیامد واکنش نشان دادن سیستم ایمنی به خوردن گلوتن است؛ گلوتن پروتئینی است که در غذاهای حاوی گندم، جو یا چاودار وجود دارد. سیستم ایمنی بیمار مبتلا به سلیاک پادتنهای ضدگلوتن را در واکنش به مصرف گلوتن تولید کند. پزشکان معتقدند این پادتنها به عصبها آسیب میزنند و به ایجاد حس گزگز، سوزش، بیحسی، خوابرفتگی، سوزن سوزن شدن یا ضعف دست، بازو، پا و پایین پا دامن میزنند.
- کیست گانگلیون: کیست گانگلیون تودۀ خوشخیمی است که عموماً در امتداد تاندونها یا مفصلهای دست یا مچ دست ایجاد میشود. کیست گانگلیون در مچ پا و پایین پا نیز تشکیل میشود. کیست گانگلیون عموماً گرد یا بیضیشکل است و با مایعی ژلاتینی پر شده است. کیستهای گانگلیون معمولاً بدون درد هستند. اما اگر کیست به عصب یا ساختارهای دیگر فشار بیاورد، درد، گزگز، مورمور شدن، بیحسی یا ضعف عضلانی شروع میشود.
- فیبرومیالژی: فیبرومیالژی اختلالی است که علامت اصلیاش درد گستردۀ عضلانی ـ اسکلتی همراه با خستگی مزمن و اختلالات خلقی، خواب و حافظه است. بیماران مبتلا به فیبرومیالژی گزگز و بیحسی دست، بازو، پا، پایین پا یا گاهی صورت را تجربه میکنند. این احساسات نشاندهندۀ ابتلا به اختلالهای دیگری مانند سندروم تونل کارپال یا حتی ام اس نیز هست.
- بیماری لایم: باکتری بورلیا عامل ابتلا به بیماری لایم است. انسانها معمولاً در اثر گزش کنه ناقل باکتری بورلیا به بیماری لایم مبتلا میشوند. در صورت وقت گذراندن در محلهای زندگی کنهها، برای مثال چمنزار یا ناحیههای جنگلی و پر از بوته، در معرض خطر ابتلا به بیماری لایم قرار میگیرد. بیحسی، گزگز یا سوزش دستها، بازوها، پایین پاها و پاها از تظاهرات معمول بیماری لایم شدید است.
- واسکولیت (التهاب رگ): واسکولیت رگهای خونی را ملتهب میکند، در نتیجه دیوارههای رگها ضخیم میشود و جریان خون کاهش مییابد. کاهش خونرسانی آسیبدیدگی اندامها و بافتها را به دنبال دارد. بعضی گونههای واسکولیت باعث بروز مشکلات عصبی مانند بیحسی، گزگز، درد و ضعف بخشهای مختلف بدن، بهویژه دست و پا میشود.
- جذام: جذام نوعی بیماری عفونی است که چشمها، پوست، غشای مخاطی و عصبها را درگیر میکند، زخمهای بدشکلی را ایجاد میکند و به آسیب عصبی دامن میزند. بیحسی و گزگز دست، پا، بازو و پایین پا یکی از علائم اصلی جذام است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
بیحسی، گزگز، خوابرفتگی و مورمور شدن دست و پا دلایل مختلفی دارد. اکثر این دلایل بدونخطراند، اما بعضی از آنها جدی و کشندهاند. بنابراین اگر گزگز دست و یا پا مدتی طول کشید، حتماً در اولین سرعت به پزشک مراجعه کنید. هر چه علت گزگز سریعتر مشخص شود و کنترل شود، احتمال بروز مشکلات مادامالعمر کمتر میشود. اگر بیحسی و گزگز دست و پا ویژگیهای زیر را داشت، از پزشک وقت بگیرید:
- به تدریج شروع یا تشدید شود
- هر دو سمت بدن را درگیر کند.
- رفت و برگشتی بود.
- به نظر میرسید به انجام کارها یا وظیفههای خاص، بهویژه حرکات تکراری مربوط باشد.
- فقط بخشی از یک عضو، برای مثال انگشتان دست یا پا را درگیر کند.
در صورتی که گزگز، بیحسی یا خواب رفتن دستها و پاهای شما با علائم زیر همراه است، فورا از اورژانس درخواست کمک کنید:
- ناگهان شروع شود.
- پس از آسیب دیدن سر شروع شود.
- کل بازو یا پا را درگیر کند.
- با ضعف یا فلج همراه باشد.
- با گیجی همراه باشد.
- با تکلم دشوار همراه باشد.
- سرگیجه در کنارش وجود داشته باشد.
- با سردرد ناگهانی و آزاردهنده همراه باشد.
تشخیص
اگر به دلیل گزگز دست و پا به پزشک مراجعه کنید، پزشک معاینه بالینی انجام میدهد و پرونده پزشکیتان را به دقت بررسی میکند و علائم بروز یافته، محیط کار، عادتهای اجتماعی (از جمله مصرف مشروبات الکلی)، تماس با مواد سمی، خطر ابتلا به HIV یا بیماریهای عفونی دیگر و سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری عصبی را ارزیابی میکند. همچنین پزشک دستور میدهد آزمایشهای زیر برای تشخیص اختلال ایجاد کننده گزگز، مورمور شدن، خوابرفتگی، سوزن سوزن شدن و بیحسی دست و پا انجام شود.
آزمایش خون
نمونه خون از بیمار گرفته میشود تا وجود نشانههای ابتلا به عارضههایی مانند دیابت، اختلالهای کلیه و کمبود ویتامینها بررسی شود. آزمایش خون شامل شمارش کامل خون (CBC)، پنل الکترولیت، آزمایشهای عملکرد کبد و غده تیروئید، اندازهگیری میزان ویتامینها، غربالگری سمشناسی، سرعت رسوب و پروتئین میشود.
تست عملکرد عصبی
آزمایشهای زیر برای ارزیابی عملکرد عصبها و آسیبدیدگی احتمالی عصبهای دست و پا کاربرد دارد:
- تستهای هدایت عصبی: متخصص الکترودها را روی عصب موردنظر و عضلۀ مرتبط با آن عصب قرار میدهد. پالس الکتریکی خفیفی به عصب اعمال میشود. این آزمایش مشخص میکند که آیا عصب سیگنال را به درستی و با سرعت نرمال منتقل میکند یا خیر. اگر عصب عملکرد مناسبی نداشته باشد، این اختلال نشانۀ آسیبدیدگی عصب تلقی میشود.
- نوار عصب و عضله یا الکترومیوگرافی (EMG): متخصص سوزن کوچکی را وارد عضله میکند. یک دستگاه فعالیت الکتریکی را وقتی عضله در حال استراحت و انقباض است، ثبت میکند. نوار عصب و عضله غالباً در کنار تست هدایت عصبی گرفته میشود. نوار عصب و عضله برای تشخیص آسیبدیدگی عصبها و عضلهها کاربرد دارد.
- نمونهبرداری از مایع مغزی ـ نخاعی (پونکسیون کمری): این آزمایش برای تشخیص افتراقی و رد احتمال ابتلا به اختلالهای سیستم عصبی مرکزی انجام میشود.
تصویربرداری
آزمایشهای تصویربرداری برای تشخیص مشکلات درگیرکننده عصبها و نخاع مانند تومور یا فتق دیسک انجام میشود. تصویربرداری مغز برای مشاهده نشانههای سکته مغزی، ام اس، تومور و دیگر اختلالهای مغزی کاربرد دارد. پزشکان دستور میدهند آزمایشهای تصویربرداری زیر برای تعیین علت گزگز دست و پا انجام شود:
- رادیوگرافی: عکس رادیوگرافی گردن و ستون فقرات به تشخیص علت درد کمر یا گردن کمک میکند. همچنین شکستگی، تخریب دیسک، تومور و ناهنجاریهای مربوط به انحنای ستون فقرات در عکس رادیوگرافی دیده میشود.
- سی تی اسکن: اسکن توموگرافی رایانهای برای تشخیص و تحتنظر گرفتن تومور، خونریزی و آسیب دیدن سر و ستون فقرات کاربرد دارد.
- ام آر آی: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی تصاویری دقیق از مغز، ستون فقرات و نخاع را در اختیار میگذارد. ام آر آی برای تشخیص التهاب، خونریزی، تحتفشار قرار گرفتن و گیرافتادگی ریشه عصب و مشکلات دیگر انجام میشود.
- آنژیوگرافی: در این عمل از رادیوگرافی و ماده حاجب مخصوص برای ارزیابی جریان خون در رگها و تشخیص انسدادها و گرفتگیهای احتمالی استفاده میشود.
- سونوگرافی رگهای گردن: سونوگرافی آزمایشی بدون درد و بیخطر است که در آن از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تهیۀ تصاویری از داخل شریانهای کاروتید استفاده میشود. شریانهای کاروتید دو سرخرگ بزرگ در دو طرف گردن هستند که خون غنی از اکسیژن را به مغز میرسانند.
- سونوگرافی عروق: سونوگرافی عروق آزمایشی غیرتهاجمی برای ارزیابی جریان خون در سرخرگها و سیاهرگهای دستها، پاها و گردن است. انجام سونوگرافی برای تشخیص لختههای خون و بیماری شریان محیطی توصیه میشود.
نتیجهگیری
گزگز، سوزن سوزن شدن، بیحسی و خواب رفتن دستها و پاها میتواند علل مختلفی داشته باشد. دیابت، عفونت، التهاب و کمبود ویتامین از جمله عللی هستند که باعث بروز این علائم در دستها و پاها میشوند، با این حال، تنها علت نیستند. اگر در دستها یا پاهای خود احساس گزگز و سوزن سوزن شدن میکنید یا متوجه بیحسی و خواب رفتن بیدلیل دست و پای خود شدید، در اسرع وقت با یک پزشک مشورت کنید. تشخیص زودهنگام علت مشکل شما برای درمان و برطرف کردن علائم و در عین حال پیشگیری از بروز آسیبهای عصبی بیشتر اهمیت دارد.
سوالات متداول
آیا گزگز و خواب رفتن دست و پا خطرناک است؟
گزگز و خواب رفتن دستها یا پا یک احساس ناخوشایند است، اما همیشه جدی نیست. گزگز شدید یا مداوم ممکن است نشانهای از یک بیماری زمینهای مانند عصب تحت فشار، کمبود ویتامین یا عوارض دیابت باشد که نیاز به درمان دارد.
آیا گزگز و خواب رفتن دست و پا را باید جدی گرفت؟
گزگز و خواب رفتن دست و پا معمولا جدی نیست. اما در برخی موارد ممکن است نشانه یک بیماری جدی زمینهای باشد. در صورتی که به طور ناگهانی دچار خواب رفتن دست و پا، سردرد شدید، سرگیجه، مشکل در گفتار، ضعف یا فلج در اندام خود شده اید، فورا از اورژانس درخواست کمک کنید.
آیا کمبود آهن باعث گزگز دست و پا میشود؟
کمبود شدید آهن میتواند سبب درد، بیحسی، گزگز و سوزن سوزن شدن در پاها شود.
آیا غلظت خون باعث گزگز دست و پا میشود؟
غلظت خون یا پلی سیتمی میتواند سبب احساس بیحسی، گزگز، سوزش، خواب رفتن یا ضعف در دست، پا، بازو و ساقها شود.
آیا کم خونی باعث گزگز دست و پا میشود؟
کم خونی به خصوص در کسانی که کم خونی آنها ناشی از کمبود ویتامین B12 است، میتواند سبب احساس گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دستها یا پاها شود.
برای گزگز دست و پا چه دارویی باید مصرف شود؟
با این حال، در اغلب موارد مسکنهای بدون نسخه، اصلاح رژیم غذایی و فیزیوتراپی میتوانند به تسکین این علامت کمک کنند. ولی برای رفع کامل گزگز دست و پا باید بیماری سبب شونده آن را درمان کرد.
علت گزگز دست و پا بعد از شیمی درمانی چیست؟
آسیب اعصاب محیطی که به آن نوروپاتی محیطی گفته میشود، یک عارضه جانبی برخی داروهای شیمیایی است که سبب احساس گزگز، بیحسی یا خواب رفتن دستها یا پاها میشود.
آیا روماتیسم باعث گزگز دست و پا میشود؟
در روماتیسم مفصلی، التهاب میتواند اعصاب محیطی را درگیر کند که به صورت احساس گزگز، بیحسی و خواب رفتن در دستها و پاها بروز مییابد.
گزگز دست و پا در دوران قاعدگی (پریود) نشانه چیست؟
نوسانات هورمونی در دوران قاعدگی یا پریودی میتواند در برخی زنان سبب بروز احساس گزگز، سوزن سوزن شدن و یا خواب رفتن در دستها، پاها، بازوها و ساقها شود.
تپش قلب و گزگز دست و پا نشانه چیست؟
ضربان قلب نامنظم و تپش قلب همراه با گزگز و بیحسی ممکن است نشانهای از حمله پانیک یا اضطراب باشد. به علاوه کمبود برخی مواد معدنی مانند کلسیم یا منیزیم نیز میتواند این علائم را ایجاد کند. این علائم را میتوان در برخی بیماریهای قلبی نیز مشاهده کرد. بنابراین، در صورتی که از این علائم رنج میبرید، به پزشک مراجعه کنید.
آیا دیسک گردن باعث گزگز دست و پا میشود؟
فتق دیسک گردن باعث گزگز در دستها و انگشتان دست میشود. فتق دیسک کمر میتواند باعث احساس گزگز و خواب رفتن در باسن، پا و ساق شود.
برای رفع گزگز دست و پا چه باید کرد؟
برای رفع گزگز دست و پا باید بیماری زمینهای که سبب آن میشود، درمان کرد. تشخیص و درمان زودهنگام به تسکین علائم و جلوگیری از پیشروی آسیب عصبی کمک میکند.
گزگز و سوزن سوزن شدن دست و پا و صورت نشانه چیست؟
گزگز، سوزن سوزن شدن و بیحسی صورت همراه با بدن میتواند نشانهای از بیماری ام اس، میگرن، فیبرومیالژی، کمبود منیزیم و حتی سکته مغزی باشد. بنابراین، برای تشخیص علت واقعی علائم خود باید به پزشک مراجعه کنید.
آیا کرونا باعث گزگز و خواب رفتن دست و پا میشود؟
گزگز و خواب رفتن دستها و پاها یک نشانه شایع بیماری کووید-19 نیست. اما یک نشانه سندرم گیلن باره، یک اختلال نادر مرتبط با بیماری کرونا است. در این سندرم، دستگاه ایمنی به اشتباه به اعصاب بدن حمله میکند و سبب بروز علائمی مانند خواب رفتن، گزگز و سوزن سوزن شدن دستها و پاها میشود.
علت گزگز و خواب رفتن دست و پا بعد از ورزش و فعالیت فیزیکی چیست؟
خواب رفتن و گزگز دست و پا بعد از ورزش و فعالیت فیزیکی میتواند به دلیل گردش خون ناکافی و در نتیجه عدم تحویل اکسیژن کافی به عضلات و همچنین عدم تعادل الکترولیتهای بدن رخ دهد. به علاوه، بیماریهای خاصی مانند دیابت، ام اس یا آسیبهای عصبی نیز میتوانند سبب احساس گزگز در دستها و پاها به هنگام ورزش شوند.
علت گزگز و خواب رفتن دست و پا بعد از زایمان چیست؟
فشار خون پایین و سندرم تونل کارپال میتواند سبب گزگز، بیحسی و خواب رفتن اندام در دوران پس از زایمان شود. آسیب عصبی ناشی از بارداری و زایمان نیز یک علت دیگر برای مشاهده این علائم در زنان پس از زایمان است.
علت گزگز و خواب رفتن دست و پا در دوران یائسگی چیست؟
برخی از زنان ممکن است در دوران یائسگی دچار گزگز و خواب رفتن در دست، بازو، ساق یا پاهای خود شوند که ناشی از نوسانات هورمونی است.
آیا چربی خون میتواند سبب گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دست و پا شود؟
بله. سطح بالای چربی خون میتواند سبب احساس سوزش یا گزگز در دستها و پاها شود.
گزگز و خواب رفتن دست و پا در صبح نشانه چیست؟
در اغلب مواقع احساس گزگز و خواب رفتن دست و پا به هنگام بیدار شدن از خواب در صبح به دلیل وضعیتی است که دستها یا پاها به هنگام خواب در آن قرار داشتهاند که باعث فشار به عصب شده است.
خواب رفتن و گزگز دست و پا در کودکان نشانه چیست؟
خواب رفتن دست و پا در کودکان میتواند ناشی از آسیب دیدگی اعصاب محیطی (نوروپاتی محیطی) باشد که ممکن است ارثی باشد یا در اثر بیماری، سوء تغذیه، آسیب یا فشار طولانی مدت به عصب رخ دهد.
برای گزگز دست و پا به چه پزشکی باید مراجعه کنیم؟
در صورتی که احساس گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن در دستها یا پاها برای مدتی ادامه داشته است، برای تشخیص علت آن باید به یک متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) مراجعه کنید.