آدرس: اصفهان توحید جنوبی ساختمان ژیوار طبقه پنجم واحد ۵۰۵

لوگو دکتر پورقاسمیان
مشاوره

گزگز و خواب رفتن دست نشانه چیست؟ چگونه درمان می‌شود؟

۲۶ خرداد ۱۴۰۳
گزگز و خواب رفتن دست نشانه چیست

گزگز، مورمور، سوزن سوزن شدن، بی‌حسی و یا خواب رفتن دست‌ها نشانه‌ای از یک اختلال در مسیر عصب‌دهی به دست‌ها، بازوها، یا انگشتان است که ممکن است اعصاب، طناب نخاعی و یا مغز را تحت تاثیر قرار داده باشد. در اغلب موارد گزگز و خواب رفتن دست‌ها چندان جدی نیست و به دلیل تحت فشار قرار گرفتن موقتی اعصاب دست مثلا به دلیل استفاده طولانی‌ مدت از تلفن همراه یا قرار گرفتن در معرض سرما رخ می‌دهد که به سرعت نیز برطرف می‌شود. اما گاه عواملی مانند بارداری، التهاب، عفونت، کمبود ویتامین، تومور، صدمات و بیماری‌ها می‌توانند سبب تحت فشار قرار گرفتن و آسیب‌دیدگی اعصاب شوند که با علائم گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دست در یک یا هر دو سمت بدن مشخص می‌شوند. برای رفع گزگز و خواب رفتن دست باید بیماری زمینه‌ای سبب‌ شونده آن را شناسایی و درمان کرد. به همین علت، تشخیص زودهنگام علت گزگز و خواب رفتن دست‌ها برای تسکین علائم و جلوگیری از پیشروی آسیب عصبی اهمیت بسیاری دارد.

گزگز و خواب رفتن دست چیست؟

گزگز و خواب رفتن دست چیست؟

گزگز، مورمور، سوزن سوزن شدن، بی‌حسی یا خواب رفتن دست احساس ناخوشایندی است که بسیاری از ما در طول زندگی خود بارها آن را تجربه کرده‌ایم. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که کارکرد اعصابی که به دست، انگشتان و بازوها عصب‌دهی می‌کنند، به دلایلی دچار اختلال می‌شود و آنها نمی‌توانند پیام‌های عصبی را به طور مناسب انتقال دهند. این اختلال کارکرد اعصاب، ممکن است به صورت احساس گزگز، مورمور، سوزن سوزن شدن، بی‌حسی یا خواب رفتن دست ها، بازوها و انگشتان تظاهر پیدا کند.

 اعصاب مدیان، اولنار و رادیال اعصاب محیطی هستند که به دست عصب‌دهی می‌کنند. آنها پیام‌های حسی دریافت‌ شده را برای پردازش به طناب نخاعی و از آنجا به مغز ارسال می‌کنند. هر آسیبی به این مسیر در سطح اعصاب محیطی، طناب نخاعی و یا مغز می‌تواند سبب احساس گزگز و بی‌حسی در دست، بازو و یا انگشتان شود. علل گوناگونی از جمله بارداری، بیماری، عفونت، التهاب، تومور، کمبود ویتامین، مواد سمی، تحت فشار قرار گرفتن و آسیب‌دیدگی می توانند کارکرد اعصاب را با اختلال مواجه کرده و سبب بروز این علائم در یک یا هر دو دست شوند.

گزگز دست ممکن است خفیف و موقتی باشد. برای مثال، استفاده طولانی‌ مدت از تلفن همراه یا قرار دادن دست زیر سر به هنگام خواب می‌تواند باعث گزگز و خواب رفتن دست‌ها شود که موقتی است و با تغییر وضعیت و برداشتن فشار از روی عصب دست به سرعت برطرف می‌شود. اما گاه گزگز و خواب رفتن دست ممکن است شدید باشد یا به صورت مستمر و دوره‌ای رخ دهد. در چنین مواردی علت گزگز دست ممکن است یک مشکل جدی باشد که نیاز به بررسی‌های پزشکی داشته باشد.

گزگز دست نشانه چیست؟

بیماری‌های مختلفی ممکن است سبب احساس گزگز، مورمور، سوزن سوزن شدن، بی‌حسی، کرختی و یا خواب رفتن دست‌ها، بازوها و یا انگشتان در یک یا هر دو سمت بدن شود. برخی از عارضه‌هایی که گزگز و خواب رفتن دست‌ها ممکن است علامت شروع یا وخامت آن‌ها باشد، در زیر آورده‌ شده‌اند. باید توجه داشته باشید که این فهرست تنها جنبه آگاهی‌بخشی دارد و تشخیص علت دقیق گزگز و خواب رفتن دست‌های شما باید توسط پزشک متخصص صورت گیرد.

بارداری

بارداری

برخی بانوان در اواخر بارداری دچار گزگز یا بی‌حسی دست‌ها، انگشتان، پاها، کمر یا باسن‌ می‌شوند. کم‌خوابی شایع‌ترین علت گزگز دست در سه‌ ماهه دوم بارداری است. بی‌حسی دست در سه‌ ماهه سوم یعنی زمانی شدیدتر می‌شود که رحم بزرگتر شده و تغییر موقعیت‌های خواب رگ‌های خونی را منقبض می‌کند. مایع اضافی به عصب میانی مچ دست فشار می‌آورد و موجب ابتلای برخی مادران به سندرم تونل کارپال می‌شود. اکثر موارد سندرم تونل کارپال در چند ماه پایانی بارداری بروز می‌یابد. بااین‌حال، اگر پیش از بارداری به سندرم تونل کارپال مبتلا شده باشید، علائم سندرم احتمالاً زودتر بروز خواهد یافت. علائم در یک یا هر دو دست تجربه می‌شود؛ البته علائم دست غالب عموماً شدیدتر است.

گزگز یا بی‌حسی دست و پا در دوران بارداری درمان قطعی ندارد، اما تکنیک‌ها یا اقدامات خاصی برای رفع این عوارض پیشنهاد می‌شود. ماساژ ملایم، تغییر موقعیت خواب (به‌ خصوص با استفاده از بالش بدن بارداری)، حمام آرامش‌بخش و نرمش‌های کششی همه به برطرف شدن گزگز و بی‌حسی کلی دست‌ها، انگشتان، کمر و پاها در دوران حاملگی کمک می‌کنند. کیسۀ یخ نیز ورم را از بین می‌برد. به بانوان توصیه می‌شود که دست‌ها و مچ دست‌ها را بالا بگذارند. مصرف مسکن‌های ایمن در دوران بارداری نیز برای برطرف شدن گزگز و بی‌حسی توصیه می‌شود.

سندرم تونل کارپال یا اختلال عصب مدیان

سندرم تونل کارپال یا اختلال عصب مدیان

سندرم تونل کارپال (CTS) پیامد تحت‎ فشار قرار گرفتن عصب میانی (مدین) مچ دست است. فشردگی عصب میانی به بی‌‎حسی و گزگز انگشتان شست، اشاره و میانی دامن می‌زند. دیگر انگشتان و حتی کل دست نیز گاهی بی‌حس می‌شود. اما اگر آزمایش‌های خاص انجام شود، انگشت کوچک باید حس عادی داشته باشد. علائم غالباً شب‌ها شدیدتر است. حرکت‌های تکراری و مکرر دست مانند تایپ، بارداری و آرتریت از دلایل سندرم تونل کارپال هستند.

سندرم تونل کارپال معمولاً به تدریج شروع می‌شود و علائم زیر را ایجاد می‌کند:

  • بی‌حسی شبانه: چون برخی افراد مچ دست‌ها را هنگام خوابیدن جمع می‌کنند، علائم شبانه مانند بی‌حسی شایع است و ممکن است بیمار را از خواب بیدار کند. این علائم شبانه غالباً جزو نخستین علائمی است که بیمار گزارش می‌دهد.
  • گزگز انگشتان: ممکن است انگشتان یا دست‌ها گزگز کند یا حسشان ضعیف‌تر شود. معمولاً انگشت‌های شست، اشاره، میانی یا حلقه درگیر می‌شوند، اما این سندرم اثری بر انگشت اشاره ندارد. احتمال دارد احساسی مانند برق‌گرفتگی را در این انگشتان حس کنید.

حس گزگز و مورمور شدن گاهی از مچ دست رو به بالا در بازو منتشر می‌شود. این علائم غالباً هنگام به کار بردن دست برای انجام کارهای کوچکی مانند نگه داشتن فرمان ماشین، تلفن یا روزنامه، نوشتن یا کار با صفحه کلید رایانه بروز می‌یابد. بسیاری از بیماران دست‌هایشان را «تکان تکان می‌‌دهند» تا علائم برطرف شود؛

  • ضعف: ممکن است در دست احساس ضعف کنید و اشیاء از دستتان بیفتد. انجام دادن کارهایی مانند بستن دکمۀ پیراهن که مستلزم حرکت‌های ظریف دست است، دشوار می‌شود. این وضعیت پیامد بی‌حسی دست یا ضعف عضله‌های جمع‌کنندۀ انگشت شست است که توسط عصب میانی کنترل می‌شوند.
  • آتروفی عضلانی: عضله‌های پایه انگشت شست در شدیدترین موارد سندرم به شدت منقبض می‌شوند. در حدی که انقباضشان با توجه به کوچک شدن عضله به چشم دیده می‌شود. به کوچک شدن عضله آتروفی می‌گویند.

سندرم تونل کارپال باید در اولین فرصت پس از شروع علائم درمان شود. در مراحل اولیه بیماری اقدامات ساده‌ای مانند استراحت دادن به دست‌ها در فاصله‌های زمانی کوتاه‌تر، پرهیز از فعالیت‌های تشدیدکننده علائم و استفاده از کیسه یخ برای رفع ورم موجب برطرف شدن علائم می‌شود. دو روش غیرجراحی و جراحی برای درمان سندرم تونل کارپال به کار برده می‌شود:

  • درمان‌های غیرجراحی: اگر عارضه زود تشخیص داده شود، با روش‌های غیرجراحی می‌توان سندرم تونل کارپال را درمان کرد. معمولاً ابتدا درمان‌های غیرجراحی زیر امتحان می‌شود:
    • بستن آتل مچ دست در طول شب
    • مصرف داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب مانند ایبوپروفن
    • تزریق کورتیزون
  • درمان‌های جراحی: جراحی زمانی توصیه می‌شود که سندرم تونل کارپال به درمان‌های غیرجراحی واکنش نشان نداده باشد یا شدیدتر شده باشد. جراحی با هدف بزرگ‌تر کردن تونل کارپال انجام می‌شود تا به این ترتیب فشار کمتری به عصب‌ها و تاندون‌هایی وارد شود که از این فضا عبور می‌کنند. جراح برای بزرگتر کردن تونل کارپال رباطی به نام رباط عرضی مچ دست را می‌برد یا آزاد می‌کند که تونل کارپال را در پایه کف دست می‌پوشاند.

سندرم تونل کوبیتال

سندرم تونل کوبیتال

عصب زند زیرین یا عصب اولنار از گردن تا دست امتداد دارد. عصب اولنار به کنترل عضله‌ها و ایجاد حس در ساعد، دست و انگشتان کمک می‌کند. سندرم تونل کوبیتال زمانی بروز می‌یابد که عصب اولنار آسیب ببیند و در نتیجه ملتهب، متورم و تحریک شود. عصب اولنار از درون تونل کوبیتال در سمت داخلی آرنج می‌گذرد؛ این تونل از عضله، رباط و استخوان تشکیل می‌شود. تحت‎ فشار قرار گرفتن عصب اولنار علائم ناراحت‌کننده و شدیدی را ایجاد می‌کند. درمان نکردن این وضعیت به ضعف و آتروفی عضلانی منجر می‌شود.

موارد زیر شایع‌ترین علائم سندرم تونل کوبیتال هستند. البته علائم در تمام بیماران یکسان نیست. علائم سندرم تونل کوبیتال عبارت است از:

  • بی‌حسی و گزگز دست و یا انگشت کوچک و انگشت حلقه، به‌خصوص زمانی که آرنج را هنگام کارهایی مانند رانندگی، نگه داشتن تلفن یا خوابیدن خم می‌کنید.
  • احساس درد در دست
  • کاهش قدرت گرفتن دست و دست و پا چلفتی شدن به دلیل ضعف عضله‌های دست و بازوی درگیر
  • درد مداوم و خفیف سمت داخلی آرنج.

اگر علائم فوق بیش از شش هفته استمرار داشت یا علائمتان شدیدتر شد، به پزشک مراجعه کنید. اگر درمان فشردگی عصب را بیش از حد به تأخیر بیندازید، عضله‌ها تحلیل خواهد رفت.

درمان سندرم تونل کوبیتال به روش جراحی و غیرجراحی انجام می‌شود:

  • درمان‌های غیرجراحی: بستن آتل یا بریس (مچ‌بند طبی) دارای پد محافظ در زمان خواب برای صاف نگه‌داشتن آرنج، یکی از درمان‌های غیرجراحی سندرم تونل کوبیتال است. حرکات ورزشی لغزاندن عصب کمک می‌کند تا عصب اولنار راحت‌تر درون تونل کوبیتال حرکت کند. مصرف داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب، مانند ایبوپروفن نیز توصیه می‌شود.
  • درمان‌های جراحی: جراحی در صورتی پیشنهاد می‌شود که درمان‌های غیرجراحی سندرم تونل کوبیتال را بهبود ندهد، عصب به شدت تحت‌فشار باشد یا فشردگی عصب باعث ضعف عضلانی شده باشد. جراحی با هدف بزرگ کردن تونل انجام می‌شود تا فشار وارد بر عصب‌ها و تاندون‌های عبورکننده از این فضا کمتر شود. جراح رباط پوشش‌دهنده سقف تونل کوبیتال را می‌برد یا آزاد می‌کند. عصب اولنار را به سمت اپی‌کوندیل داخلی حرکت می‌دهد یا بخشی از اپی‌کوندیل داخلی را برمی‌دارد.

تحت فشار بودن عصب یا رادیکولوپاتی گردن

تحت فشار بودن عصب یا رادیکولوپاتی گردن

رادیکولوپاتی گردن یا گیرافتادگی عصب به آسیب دیدن یا تغییر روش عملکرد عصب اشاره دارد. این عارضه پیامد تحت ‎فشار قرار گرفتن یا ملتهب شدن یکی از ریشه‌های عصبی است که در نزدیکی مهره‌های گردنی قرار دارد. ستون مهره‌های گردنی از هفت مهره کوچک ابتدایی ستون فقرات تشکیل می‌شود. این هفت مهره که از پایه جمجمه شروع می‌شوند، ستون فقرات گردنی یا گردن را تشکیل می‌دهند. رادیکولوپاتی گردن در این بخش بروز می‌یابد. وقتی ریشه عصب گیر می‌افتد، عصب‌های متصل به آن ریشه درگیر می‌شوند. به همین دلیل گیرافتادگی عصب گردن باعث دردی می‌شود که رو به پایین در بازو منتشر می‌شود. آرتروز گردن و دیسک گردن دو علت اصلی تحت فشار قرار گرفتن و گیرافتادگی عصب در مهره‌های نخاعی هستند.

علائم عصبی ناشی از رادیکولوپاتی گردن رو به پایین از گردن تا شانه‌ها، بازوها، قفسه سینه، بالای کمر یا ترکیبی از این بخش‌ها منتشر می‌شود. محل بروز علائم بستگی به این دارد که کدام ریشۀ عصبی تحت‏فشار قرار گرفته باشد. رادیکولوپاتی گردن عموماً فقط بر یک سمت بدن، برای مثال بازوی راست، نه هر دو بازو اثر می‌گذارد. علائم عصبی ناشی از رادیکولوپاتی گردن که از گردن رو به پایین منتشر می‌شوند، عبارت‌اند از:

  • دردی که در بازو، گردن، قفسۀ سینه، بالای کمر و یا شانه‌ها پخش می‌شود.
  • بی‌حسی یا گزگز یا سوزن سوزن شدن انگشتان یا دست‌ها
  • ضعف عضلانی
  • ناهماهنگی
  • ضعیف شدن رفلکس‌ها

اکثر موارد رادیکولوپاتی گردن خودبه‌خود بدون انجام درمان خاص بهبود می‌یابد. در صورت استمرار علائم، روش‌های زیر برای درمان عارضه به کار برده می‌شود:

  • بی‌حرکت نگه داشتن: بستن گردن‌بند طبی نرم به مدت یک یا دو هفته برای به حداقل رساندن حرکت گردن و کاهش تحریک ریشۀ عصب توصیه می‌شود.
  • درمان دارویی: داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن هم درد را تسکین می‌دهند، هم اثرهای ضدالتهابی برای درمان رادیکولوپاتی گردن دارند. یک دوره درمان کوتاه‌مدت با کورتیکواستروئیدهای خوراکی درد را با کاهش ورم و التهاب دور عصب گیرافتاده تسکین می‌دهد.
  • فیزیوتراپی: فیزیوتراپی و حرکات ورزشی خاص و متمرکز بر تقویت و کشش عضله‌های گردن برای درمان رادیکولوپاتی گردن مفیداند. همچنین متخصص طب فیزیکی روش‌هایی را برای اصلاح حالت اندامی و انجام دادن ایمن و راحت کارهای روزمره به بیمار آموزش می‌دهد.
  • تزریق استروئید در فضای اپیدورال گردن: متخصص نوعی داروی ضدالتهابی مانند استروئید یا کورتیکواستروئید را در فضای اپیدورال دور عصب‌های ستون فقرات گردنی تزریق می‌کند. این تزریق درد ناشی از تحریک و التهاب ریشه‌های عصب‌های گردن تسکین می‌دهد.
  • جراحی: جراحی در صورتی توصیه می‌شود که علی‌رغم انجام دادن درمان‌های غیرجراحی به مدت حداقل شش تا دوازده هفته، همچنان درد شدید و مداوم داشته باشید. همچنین اگر مشکلات عصبی ناشی از رادیکولوپاتی گردن شدید باشد یا تشدید شده باشد، جراحی ضرورت می‌یابد.

کم‌کاری تیروئید

کم‌کاری تیروئید

کم‌کاری تیروئید زمانی بروز می‌یابد که غده تیروئید هورمون تیروئید را به اندازه کافی تولید و ترشح نکند. کم‌کاری تیروئید سرعت متابولیسم را کاهش می‌دهد و در نتیجه کل بدن درگیر می‌شود. کم‌کاری تیروئید بیماری نسبتاً شایعی است. کم‌کاری تیروئید شدید و درمان‌ نشده باعث تجمع مایع می‌شود. مایع انباشته‌ شده به عصب‌های بازوها و پاها فشار می‌آورد. در نتیجه در محل آسیب‌دیدگی عصب علائمی مانند گزگز، درد و بی‌حسی تجربه می‌شود. کم بودن میزان هورمون تیروئید گاهی به ابتلا به سندرم تونل کارپال منجر می‌شود که عصب‌های دست و مچ دست را درگیر می‌کند.

علائم کم‌کاری تیروئید معمولاً به آهستگی و به مرور، گاهی ظرف چندین سال ایجاد می‌شود. شایع‌ترین علائم کم‌کاری تیروئید عبارت است از:

  • احساس خستگی
  • بی‌حسی، خواب رفتن و گزگز دست‌ها
  • یبوست
  • افزایش وزن
  • احساس درد در سراسر بدن که ممکن است با ضعف عضلانی هم همراه باشد.
  • بالاتر از حد نرمال بودن کلسترول خون
  • افسردگی
  • عدم‌تحمل سرما
  • خشک و زبر شدن پوست و مو
  • کاهش میل جنسی
  • قاعدگی‌های مکرر با خونریزی شدید
  • ایجاد تغییرهای فیزیکی در صورت: مانند افتادگی پلک‌ها و پف کردن چشم‌ها و صورت
  • گرفته‌تر و بم‌تر شدن صدا
  • فراموشکارتر شدن (مه مغزی)

اکثر موارد کم‌کاری تیروئید با تجویز داروهایی درمان می‌شود که جایگزین میزان هورمون تیروئیدی می‌شوند که غدۀ تیروئید دیگر تولید نمی‌کند. لووتیروکسین یکی از متداول‌ترین داروها برای درمان کم‌کاری تیروئید است. مصرف این داروی خوراکی میزان تولید هورمون تیروئید توسط بدن را افزایش می‌دهد، در نتیجه میزان هورمون تیروئید در بدن نرمال می‌شود.

کم‌کاری تیروئید یک بیماری قابل‌مدیریت است. بااین‌حال در صورت ابتلا به این بیماری باید تا پایان عمر به‌طور مستمر دارو مصرف کنید تا میزان هورمون‌ها در حد نرمال باقی بماند. لازم است با مدیریت دقیق و مراجعه‌های منظم به پزشک از تأثیرگذاری درمان مطمئن شوید تا بتوانید یک زندگی سالم و عادی داشته باشید.

کمبود ویتامین

کمبود ویتامین

کمبود ویتامین یکی از دلایل گزگز، سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی دست‌ها و پاهاست. وجود ویتامین‌های B1 ،B6 ،B12 و E برای عملکرد مناسب سیستم عصبی ضروری است. برای مثال کمبود ویتامین B12 موجب ابتلا به کم‌خونی خطرناک (پرنیشوز) می‌شود که به نوبۀ خود آسیب دیدن عصب‌های محیطی را به دنبال دارد. خواب رفتن یا پاراستزی دست‌ها و پاها از عوارض آسیب‌دیدگی عصب‌های محیطی است. به همین ترتیب مقدار بیش از حد کم یا زیاد ویتامین B6 باعث سوزن سوزن شدن دست‌ها و پاها می‌شود. به‌ علاوه کمبود بعضی مواد معدنی مانند کلسیم، منیزیم و مس به علائم عصبی مانند گزگز و بی‌حسی دست‌ها و پاها دامن می‌زند.

بسته به اینکه سطح کدام ویتامین یا ماده معدنی در بدن شما پایین است، ممکن است علائم متفاوتی را داشته باشید. با این حال کمبود هر یک از ویتامین‌های زیر می‌تواند منجر به احساس گزگز و بی‌حسی در دست‌ها و پاها شود.

  • ویتامین B6: کمبود ویتامین B6 التهاب پوست و راش سرخ، چرب و فلس‌مانند را به دنبال دارد. دست‌ها و پاها بی‌حس و سوزن سوزن می‌شود. زبان سرخ و دردناک می‌شود و گوشه‌های دهان ترک می‌خورد. گیجی، تحریک‌پذیری و تشنج از عوارض شایع کمبود ویتامین B6 است. جالب است بدانید که زیاد بودن میزان ویتامین B6 در بدن نیز موجب خواب‌رفتگی و گزگز دست‌ها و پاها می‌شود.
  • ویتامین B12: کمبود ویتامینB12 باعث بی‌حسی یا گزگز دست‌ها و پاها و بروز علائمی عمومی مانند مشکلات بینایی، خستگی، کاهش وزن و زخمی و دردناک شدن زبان یا دهان می‌شود. کمبود ویتامین B12 زمینه‌ساز کم‌خونی می‌شود که یکی از دلایل خواب‌ رفتن دست و پاست.
  • ویتامین B1: علائم اولیۀ کمبود ویتامین B1 شامل بی‌اشتهایی عصبی یا آنورکسی، تحریک‌پذیری و ضعف حافظه است. کمبود شدید ویتامینB1 احساس گزگز، سوزن سوزن شدن و تیر کشیدن بازوها و پاها را در پی دارد.
  • ویتامین E : کمبود ویتامین E باعث آسیب‌دیدگی عضله‌ها و عصب‌ها می‌شود که به نوبۀ خود بی‌حسی بازوها و پاها، از دست دادن کنترل حرکات بدن، ضعف عضلانی و مشکلات بینایی را موجب می‌شود.
  • کلسیم: گیجی یا فراموشی، اسپاسم یا گرفتگی عضلات، بی‌حسی و گزگز دست‌ها، پاها و صورت، ضعیف و شکننده شدن ناخن‌ها و به سادگی شکستن استخوان‌ها از عوارض کمبود کلسیم است.
  • منیزیم: از عوارض کمبود شدید منیزیم می‌توان به حالت تهوع، یبوست، سردرد، گرفتگی شبانه عضلات پا، بی‌حسی یا گزگز دست و پا، رعشه و تپش قلب اشاره کرد و
  • مس: علائم کمبود مس شامل خستگی مزمن، کاهش تعداد گلبول‌های قرمز، زود سفید شدن موها و مشکلات عصبی می‌شود. مشکلات عصبی به صورت بی‌حسی، گزگز، ضعف عضلانی و آتاکسی (ناهماهنگی و بی‌نظمی حرکات) تجربه می‌شود.

کمبود ویتامین‌ها معمولاً با رعایت یک رژیم غذایی متناسب، حذف علل احتمالی که مانع جذب ویتامین می‌شوند و در نهایت، استفاده از مکمل‌ها قابل درمان است. منابع غذایی برای هر یک از ویتامین‌ها در زیر ارائه شده است:

  • ویتامین B6: بسیاری از میوه‌ها، سبزیجات و غلات سبوس‌دار منابع غنی ویتامین B6 هستند. بعضی غلات صبحانه آماده با ویتامین B6 غنی شده‌اند. ماهی، گوشت گاو و بوقلمون نیز حاوی مقدار زیادی ویتامین B6 هستند. ویتامین B6 در مغزیجات و لوبیا نیز به وفور یافت می‌شود.
  • ویتامین B12: ویتامین B12 در گوشت قرمز، ماهی، تخم‌مرغ، لبنیات، عصاره مخمر (مارمایت) و به‌ویژه مواد غذایی غنی‌شده یافت می‌شود. سبزیجات سبز مانند بروکلی، کلم بروکسل و نخود نیز منابع غنی از فولات هستند.
  • ویتامین B1: ویتامین B1 در اکثر مواد غذایی یافت می‌شود. سبزیجات، شیر، پنیر، میوه تازه و خشک، تخم‌مرغ، نان سبوس‌دار و بعضی غلات صبحانۀ غنی‌شده سرشار از ویتامین B1 هستند.
  • ویتامین E: ویتامین E در چربی‌ها و روغن‌های گرفته شده از محصولات حیوانی (گوشت قرمز، ماکیان، ماهی و لبنیات) و سبزی‌جات، دانه‌ها و غلات وجود دارد.
  • کلسیم: شیر، ماست و پنیر منابع غنی از کلسیم هستند. کلسیم در کنسرو ساردین و ماهی سالمون با استخوان نیز یافت می‌شود. بعضی سبزی‌جات مانند کلم کیل، بروکلی و کلم چینی نیز حاوی کلسیم هستند.
  • منیزیم: منیزیم در غذاهای گیاهی مانند حبوبات، سبزی‌جات با برگ‌های سبز تیره، مغزی‌جات، دانه‌ها، غلات سبوس‌دار کامل و غلات صبحانه غنی‌ شده وجود دارد. ماهی، گوشت ماکیان و گاو نیز منابعی سرشار از منیزیم هستند.
  • مس: بیشترین مقدار مس در پروتئین‌هایی مانند دل و جگر، حلزون صدف‌دار، ماهی، آجیل، دانه‌ها، شکلات و غلات سبوس‌دار یافت می‌شود.

دیابت یا بیماری قند

دیابت یا بیماری قند

دیابت بیماری مزمنی است که اگر لوزالمعده انسولین کافی تولید نکند یا بدن نتواند به روشی مؤثر از انسولین تولید شده استفاده کند بروز می‌یابد. هورمون انسولین میزان گلوکز خون را تنظیم می‌کند. هایپرگلایسمی به معنای بالا بودن میزان گلوکز یا قند خون است. هایپرگلایسمی یکی از عوارض شایع کنترل نکردن دیابت است که به مرور زمان آسیبی جدی را به بسیاری از سیستم‌های بدن، بویژه عصب‌ها و رگ‌ها وارد می‌کند.

علائم دیابت عبارت است از:

  • افزایش تشنگی و خشکی دهان
  • تکرر ادرار
  • خستگی مزمن
  • تاری دید
  • کاهش وزن غیرقابل‌توضیح
  • بی‌حسی یا گزگز دست‌ها یا پاها
  • دیر خوب شدن زخم‌ها یا بریدگی‌ها
  • عفونت‌های مکرر پوستی و یا عفونت‌های مخمری واژن

اگر خود یا فرزندتان علائم فوق را دارید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

دیابت بیماری پیچیده‌ای است، به همین دلیل مدیریت این بیماری شامل چند راهبرد می‌شود. به‌علاوه دیابت تمام بیماران را به  یک شکل درگیر نمی‌کند، بنابراین طرح درمان دیابت متناسب با شرایط خاص هر بیمار تهیه می‌شود. چهار جنبۀ اصلی مدیریت دیابت عبارت است از:

  • پایش قند خون: پایش قند خون (گلوکز) با دستگاه اندازه‌گیری قند خون یا گلوکزمتر و نوار انگشتی قند و یا پایش مستمر گلوکز (CGM) برای تعیین اثربخشی درمان ضروری است.
  • داروهای خوراکی دیابت: داروهای خوراکی دیابت به مدیریت میزان قند خون بیمارانی کمک می‌کند که هر چند به دیابت مبتلا هستند، پانکراسشان هنوز مقداری انسولین تولید می‌کند. به عبارت دیگر داروهای خوراکی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و پیش‌دیابت تجویز می‌شود. بیماران مبتلا به دیابت بارداری نیز ممکن است به داروهای خوراکی نیاز پیدا کنند. متفورمین رایج‌ترین دارویی است که برای درمان دیابت تجویز می‌شود.
  • انسولین: بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و برخی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 باید انسولین مصنوعی را برای زنده ماندن تزریق کنند. به‌علاوه انسولین برای مدیریت دیابت نیز لازم است. چهار روش اصلی برای مصرف انسولین وجود دارد: تزریق انسولین با سرنگ، قلم انسولین، پمپ انسولین و انسولین استنشاقی سریع‌الاثر.
  • تغذیه: برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی و انتخاب رژیم غذایی سالم از جنبه‌های حیاتی مدیریت دیابت محسوب می‌شود، چرا که غذا تأثیر چشمگیری بر میزان قند خون دارد. برای بیمارانی که انسولین مصرف می‌کنند، شمارش کربوهیدرات‌های دریافتی از مواد غذایی و نوشیدنی‌های مصرفی بخش مهمی از مدیریت دیابت به شمار می‌آید. عادت‌های غذایی سالم به مدیریت وزن کمک می‌کند و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد.
  • ورزش: فعالیت بدنی حساسیت به انسولین را افزایش و مقاومت به انسولین را کاهش می‌دهد. بنابراین ورزش منظم نقش مهمی در مدیریت انواع دیابت دارد.

روماتیسم مفصلی

روماتیسم مفصلی

روماتیسم نوعی بیماری خودایمنی التهابی است که باعث می‌شود بدن پادتن‌هایی را برای حمله به مفصل‌های سالم تولید کند. در نتیجه درد، التهاب و ورم مفصل‌ها، رباط‌ها و عصب‌های اطراف شروع می‌شود. غضروف مفصلی به مرور زمان از بین می‌رود، فضای بین استخوان‌ها تنگ می‌شود و مفصل‌ها ناپایدار یا خشک می‌شوند. به‌علاوه رباط‌های متصل‌کننده استخوان‌ها به مفصل‌ها نیز ملتهب می‌شوند. رباط‌های ملتهب شل می‌شوند و توانایی‌شان برای حمایت از مفصل‌ها کاهش می‌یابد. پیامد این وضعیت خارج شدن مفصل از حالت هم‌ترازی است.

التهاب مفصلی ناشی از روماتیسم گاهی به آسیب‌دیدگی یا فشردگی عصب‌های مجاور منجر می‌شود، در نتیجه علائمی مانند بی‌حسی و گزگز دست و پا بروز می‌یابد. علائمی مانند بی‌حسی و گزگز را نباید نادیده بگیرید، چون نشانه عوارض یا تشدید روماتیسم هستند.

روماتیسم تمام بیماران را به یک شکل درگیر نمی‎کند. علائم مفصلی برخی بیماران به تدریج ظرف چندین سال بروز می‌یابد. اما پیشرفت علائم روماتیسم در عده‌ای از بیماران سریع است. بسیاری از بیماران گاهی حمله علائم را تجربه می‌کنند و سپس مدتی هیچ علائمی ندارند و بیماری وارد فاز بهبود می‌شود. علائم روماتیسم مفصلی به شرح زیر است:

  • درد، ورم، خشکی و حساسیت به لمس بیش از یک مفصل
  • خشکی، به‌ویژه صبح‌ها یا پس از مدتی طولانی نشستن
  • درد و خشکی مفصل‌های یکسان در دو سمت بدن
  • خستگی شدید
  • گزگز یا بی‌حسی دست و پا
  • ضعف
  • تب

بهترین درمان روماتیسم درمانی است که بیمار را با تحمیل کمترین عوارض جانبی از بیشترین مزایا برخوردار سازد. بهترین درمان به سابقه پزشکی هر بیمار و شدت علائم روماتیسم بستگی دارد. پزشکان داروهای زیر را برای درمان روماتیسم تجویز می‌کنند:

  • داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs): این داروها درد و التهاب را کاهش می‌دهند. داروهایی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، آسپرین و سلکوکسیب در این دسته جای می‌گیرند.
  • کورتیکواستروئیدها (استروئیدها): کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزون و کورتیزون به رفع درد و التهاب کمک می‌کنند.
  • داروهای ضدروماتیسمی تعدیل‌کنندۀ بیماری: این داروها سرعت پیشرفت بیماری را از طریق تعدیل سیستم ایمنی آهسته می‌کنند. متوترکسات، هیدروکسی کلروکین و سولفاسالازین از جمله داروهای این دسته هستند.
  • زیست‌داروها: عامل‌های زیستی مانند اتانرسپت و اینفلکسی‌ماب مولکول‌های ملتهب‌کننده مفاصل را هدف می‌گیرند. زیست‌داروها احتمالاً اثربخشی بیشتری دارند، چون در سطحی ویژه‌تر به سلول‌ها حمله می‌کنند.

داروها

داروها

مصرف بعضی داروها یا ترکیب داروها به عصب‌های محیطی آسیب می‌زند. اگر عصب آسیب‌دیده مرتبط با دست یا مچ دست باشد، این آسیب‌دیدگی موجب گزگز دست خواهد شد. داروهایی که بی‌حسی دست عموماً یکی از عوارض جانبی‌شان است، عبارت‌اند از:

  • داروهای شیمی‌درمانی
  • داروهای کاهش‌دهندۀ کلسترول
  • داروهای فشار خون و بیماری‌های قلبی مانند آمیودارون یا هیدرالازین
  • آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند مترونیدازول و داپسون
  • داروهای سرکوب‌کنندۀ سیستم ایمنی
  • داروهای ضدتشنج مانند فنی‌توئین

علائم نوروپاتی میحطی عبارت است از:

  • شروع تدریجی بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، مورمور شدن یا گزگز دست و پا. این حس‌های غیرعادی گاهی رو به بالا در بازوها و پاها منتشر می‌شود.
  • درد تیز، تیرکشنده، ضربانی یا سوزشی
  • حساسیت شدید به لمس
  • ضعف عضلانی
  • احساس پوشیده شدن دست یا پا با دستکش یا جوراب، در حالتی که دستکش یا جورابی پوشیده نشده است.
  • ناتوانی حرکتی در صورت درگیر شدن عصب‌های حرکتی

در صورتی که دارو یا ماده خاصی سبب آسیب عصبی شده است، لازم است مصرف آن با صلاحدید پزشک معالج قطع شده و داروی دیگری جایگزین آن شود، یا دوز مصرفی آن کاهش یابد. برخی از داروهایی که برای بهبود علائم آسیب‌دیدگی اعصاب محیطی تجویز می‌شوند، عبارتند از:

  • داروهای مسکن: داروهای بدون نسخه مانند داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب علائم خفیف را برطرف می‌کنند.
  • داروهای ضدتشنج: داروهایی مانند گاباپنتین و پرگابالین غالباً درد عصبی را تسکین می‌دهند.
  • داروهای موضعی: کرم لیدوکائین روی پوست زده می‌شود. این دارو بدون نسخه نیز قابل‌تهیه است.
  • داروهای ضدافسردگی: داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای خاص مانند آمی‎تریپتیلین و نورتریپتیلین درد را آرام می‌کنند.

نوروپاتی الکلی

نوروپاتی الکلی

نوروپاتی الکلی به آسیب دیدن عصب‌ها به دلیل مصرف افراطی و طولانی‌ مدت مشروبات الکلی اشاره دارد. نوروپاتی الکلی عصب‌های خودمختار و عصب‌های پیرامونی را درگیر می‌کند؛ عصب‌های پیرامونی عمدتاً در بازوها و پاها قرار دارد و عصب‌های خودمختار عملکردهای داخلی بدن را تنظیم می‌کنند. آسیب‌دیدگی این عصب‌ها به گزگز و درد دست و پا دامن می‌زند.

گاهی کمبود مواد مغذی و جمع شدن سموم در بدن علت نوروپاتی الکلی است. الکل جذب مواد مغذی مانند پروتئین، تیامین، فولات، نیاسین، ویتامین‌های B6 و B12 و ویتامین E را کاهش می‌دهد. کمبود شدید این مواد بر بسیاری از بخش‌های بدن، از جمله عصب‌ها اثر می‌گذارند.

نوروپاتی الکلی موجب اختلال‌های حرکتی و حسی می‌شود. علائم نوروپاتی الکلی از ناراحتی خفیف تا ناتوانی جدی متغیر است. اگرچه نوروپاتی الکلی عارضۀ خطرناک و مرگباری نیست، کیفیت زندگی را پایین می‌آورد. از جمله عوارض نوروپاتی الکلی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • بی‌حسی، گزگز، سوزش یا سوزن سوزن شدن دست یا پا
  • گرفتگی و اسپاسم عضلانی
  • ضعف و آتروفی عضلانی و ضعیف شدن عملکرد عضله
  • اختلال‌های حرکتی
  • بی‌اختیاری ادرار
  • یبوست یا اسهال
  • به سختی شروع شدن ادرار
  • احساس تخلیه نشدن کامل مثانه
  • اختلال جنسی
  • مشکلات گفتاری
  • دشواری در بلع
  • عدم‌تحمل گرما، به‌ویژه پس از ورزش
  • حالت تهوع و استفراغ
  • سرگیجه یا دوران سر

بهترین کاری که بیمار مبتلا به نوروپاتی الکلی می‌تواند انجام بدهد، این است که مصرف الکل را قطع کند یا در حد قابل‌توجهی کاهش دهد. این توصیه احتمالاً نخستین دستور پزشک نیز خواهد بود. چون نوروپاتی الکلی زندگی روزمره را سخت می‌کند، ضروری است که درمان با مدیریت علائم شروع شود. نیازهای بیماران و به تبع آن روش‌های درمانشان با هم متفاوت است. طرح درمان نوروپاتی الکلی از یک یا چند مورد از روش‌های زیر تشکیل می‌شود:

  • مکمل‌های ویتامین مانند ویتامین‌های E، B6، B12 و اقلام دیگر
  • داروهای مسکن بدون نسخه برای رفع ناراحتی خفیف ناشی از نوروپاتی الکلی
  • مسکن‌های تجویزی مانند کرم کپسایسین، ترامادول، داروهای ضدتشنج و گاباپنتین
  • داروهای مخصوص درمان مشکلات ادرار مانند دولوکستین، ایمی‌پرامین، تولترودین و سولیفناسین
  • فیزیوتراپی شامل ورزش‌های ملایم و حرکات برطرف‌کنندۀ مشکلات تعادلی و عضلانی
  • استفاده از وسایل ارتوپدی برای تقویت توانایی حرکتی: برای مثال نصب میله در سرویس بهداشتی، کار گذشتن بالابر در راه‌پله و استفاده از ارتزهایی مانند کفی طبی و کفی بالابرندۀ پاشنه

اضطراب

اضطراب

اضطراب احساس ترس، وحشت و ناآرامی است. اضطراب باعث تعریق، بی‌قراری، عصبی شدن و تپش قلب می‌شود. اضطراب گاهی واکنشی طبیعی به استرس است. برای مثال هنگام روبه‌رو شدن با یک مشکل کاری، قبل از امتحان یا پیش از یک تصمیم‌گیری مهم مضطرب می‌شوید. اضطراب گاهی انرژی‌تان را افزایش می‌دهد یا به حفظ تمرکزتان کمک می‌کند. اما ترس بیماران دچار اختلال‌های اضطراب، موقتی نیست و آنان را از پا درمی‌آورد.

علائم شایع جسمی و روانی اختلال‌های اضطراب شامل ترکیبی از موارد زیر می‌شود:

  • دلشوره
  • سرگیجه یا دوران سر
  • سوزن سوزن شدن یا گزگز دست و پا
  • بی‌قراری یا ناتوانی در ساکت و بی‌حرکت نشستن
  • سردرد، کمردرد یا دردهای دیگر
  • تنفس سریع‌تر
  • ضربان قلب سریع، کوبشی یا نامنظم
  • تعریق یا گرگرفتگی
  • مشکلات خواب
  • دندان قروچه، به‌ویژه شب‌ها
  • حالت تهوع
  • بیشتر یا کمتر از همیشه از سرویس بهداشتی استفاده کردن
  • تغییر در میل جنسی
  • حمله‌های هراس

اختلال اضطراب مانند هر بیماری دیگر نیاز به درمان دارد. پزشک طرح درمان را با بهره‌گیری از درمان دارویی و روان‌درمانی یا ترکیبی از این دو تهیه می‌کند.

پزشکان غالباً داروهای زیر را برای درمان اختلال‌های اضطراب تجویز می‌کنند:

  • داروهای ضداضطراب: این داروها مانند بنزودیازپین‌ها اضطراب، هراس و نگرانی را کاهش می‌دهند.
  • داروهای ضدافسردگی: این دسته از داروها روش استفاده مغز از مواد شیمیایی خاص را اصلاح می‌کنند تا خلق بهبود پیدا کند و استرس کمتر شود.
  • بتابلاکرها: بتابلاکرها شماری از علائم جسمی اختلال‌های اضطراب، مانند تپش قلب، رعشه و لرزش را برطرف می‌کنند.

روان‌درمانی یا مشاوره برای مدیریت واکنش هیجانی به بیماری مفید است. روان‌درمانی شامل روش‌های زیر می‌شود:

  • رفتاردرمانی شناختی: رفتاردرمانی شناختی متداول‌ترین نوع روان‌درمانی برای غلبه بر اختلال‌های اضطراب است. به بیماران آموزش داده می‌شود که الگوهای فکری و رفتارهای دامن‌زننده به احساسات دردسرساز را شناسایی کنند و تغییر بدهند.
  • مواجهه‌ درمانی: مواجهه درمانی بر کنار آمدن با ترس‌های نهفته در پس اختلال اضطراب متمرکز است. بیماران به کمک مواجهه درمانی فعالیت‌هایی را انجام می‌دهند یا در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند که همواره از آن‌ها اجتناب می‌کنند.

بیماری ام اس یا اسکلروز چندگانه

بیماری ام اس یا اسکلروز چندگانه

بیماری ام اس به مغز و نخاع آسیب می‌زند و موجب بروز طیف گسترده‌ای از علائم مانند مشکلات بینایی، اختلال در حرکت دست یا پا و اختلال‌های حسی یا تعادلی می‌شود. ام اس بیماری مادام‌العمری است که گاهی ناتوانی جدی ایجاد می‌کند، البته این بیماری هر از گاه خفیف می‌شود. علت دقیق ابتلا به ام اس مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عامل‌های محیطی و ژنتیک در مبتلا شدن به این بیماری نقش دارد.

ام اس نوعی بیماری خودایمنی است، به این معنا که سیستم ایمنی بخشی از بدن را با مادۀ خارجی اشتباه می‌گیرد و به آن حمله می‌کند. سیستم ایمنی در بیماری MS به غلاف میلین مغز و نخاع حمله می‌کند، غلاف میلین لایه‌ای است که عصب‌ها را می‌پوشاند، از آن‌ها محافظت می‌کند و به انتقال سیگنال‌های الکتریکی از مغز به بقیه بدن کمک می‌کند. حمله‌های سیستم ایمنی باعث می‌شود غلاف میلین به صورت لکه‌های کوچک ملتهب شود. به این لکه‌های ملتهب پلاک یا ضایعه می‌گویند. این لکه‌ها حرکت پیام در امتداد عصب‌ها را مختل می‌کنند. سرعت حرکت پیام‌ها در اثر التهاب کم می‌شود، پیام‌ها پس و پیش می‌شود، به مسیر اشتباه می‌رود یا حرکتشان کاملاً متوقف می‌شود و به مقصد نمی‌رسند. این اختلال موجب بروز علائم و نشانه‌های MS می‌شود. بافت پیوندی جای زخم پس از برطرف شدن التهاب روی غلاف میلین می‌ماند؛ به این بافت اسکلروز گفته می‌شود. حمله‌های سیستم ایمنی، به‌ویژه اگر مکرر و با فاصله کم باشد، در نهایت آسیبی دائمی را به عصب‌های زیر غلاف میلین وارد می‌کند.

ام اس موجب بروز علائم مختلفی می‌شود. نوع علائم بستگی به این دارد که کدام بخش از مغز و طناب نخاعی آسیب دیده است. علائم شایع MS عبارت است از:

  • ناراحتی‌های چشمی و مشکلات بینایی
  • ضعف، خشکی و گرفتگی دردناک عضلات
  • گزگز، بی‌حسی یا درد دست، پا، تنه یا صورت
  • مشکلات تعادلی و خام‌دستی
  • اختلال در کنترل مثانه
  • سرگیجه و ورتیگو
  • خستگی مزمن
  • رعشه
  • تغییرات هیجانی
  • اختلال جنسی
  • اختلال شناختی

بیماری MS در حال حاضر درمان قطعی ندارد، اما به کمک درمان‌های گوناگون می‌توان روند پیشرفت بیماری را آهسته کرد. درمان با هدف متوقف کردن پیشرفت بیماری، کنترل علائم و حفظ کیفیت عادی زندگی انجام می‌شود. روش‌های اصلی درمان ام اس به شرح زیر است:

  • داروهای کندکنندۀ پیشرفت بیماری
  • استروئید برای کاهش شدت حمله‌ها
  • داروهای کنترل‌کنندۀ علائمی مانند گرفتگی عضلانی، خستگی مزمن، مشکلات ادراری یا مشکلات خلقی

درمان‌های زیر نیز برای بیماران مبتلا به ام اس مفیداند:

  • فیزیوتراپی، گفتاردرمانی، کاردرمانی و گروه‌های حمایتی
  • استفاده از دستگاه‌های کمکی مانند صندلی چرخدار (ویلچر)، بالابر تخت، صندلی حمام، واکر و میله‌های نصب‌شده روی دیوار
  • برنامۀ ورزش‌درمانی در اوایل دورۀ اختلال
  • سبک زندگی سالم با تغذیۀ خوب، استراحت کافی، آرامش و تن‌آرامی
  • مصرف ویتامین دی یا مکمل‌های دیگر
  • اجتناب از خستگی شدید، استرس، دماهای بسیار بالا یا پایین و بیماری
  • تغییر خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها در صورت وجود مشکلات بلع
  • ایجاد تغییرهای ضروری در خانه برای جلوگیری از زمین خوردن
  • بهره‌گیری از خدمات مشاوره برای کمک گرفتن از مشاور و مقابله با اختلال
  • رویکردهای مکمل و جایگزین مانند طب سوزنی جهت برطرف کردن ناراحتی‌های عضلانی

سکته مغزی

سکته مغزی

سکته مغزی زمانی رخ می‌دهد که انسداد یا خونریزی رگ، خونرسانی به مغز را مختل کند یا کاهش دهد. در این صورت مغز اکسیژن یا مواد مغذی کافی را دریافت نمی‌کند و در نتیجه مرگ سلول‌های مغزی شروع می‌شود. وقتی سلول‌های مغزی پس از سکته آسیب می‌بینند، آن بخش از مغز در هدایت عصب‌ها و سلول‌های کنترل‌کننده کارکردهای حرکتی دچار مشکل می‌شود. پردازش گیرنده‌های حسی دشوار می‌شود و به این ترتیب بیماری که سکته مغزی کرده است با علائمی مانند بی‌حسی یا گزگز دست و گزگز پا روبه‌رو می‌شود. عوارض سکته مغزی به محل وقوع آن در مغز و بزرگی بخش آسیب‌دیدۀ مغز بستگی دارد.

بافت‌های داخل مغز در اثر کاهش جریان خون در مغز آسیب می‌بینند. علائم سکته مغزی در بخش‌هایی از بدن پدیدار می‌شود که توسط بخش‌های آسیب‌دیدۀ مغز کنترل می‌شوند. هر چه درمان پس از سکته مغزی سریع‌تر شروع شود، نتیجۀ درمان بهتر خواهد بود. به همین دلیل لازم است از نشانه‌های سکته مغزی اطلاع داشته باشید تا به سرعت برای درمان اقدام کنید. سکته مغزی با علائم زیر همراه است:

  • فلج
  • بی‌حسی یا ضعف دست، صورت و پا، به‌ویژه در یک سمت بدن
  • نامفهوم شدن گفتار، به سختی حرف زدن یا مشکل در درک سخنان دیگران
  • گیجی؛ گم‌گشتگی یا واکنش نشان ندادن
  • تغییرات رفتاری ناگهانی، به‌ویژه افزایش آشفتگی و بی‌قراری
  • مشکلات بینایی مانند کاهش بینایی یک یا هر دو چشم همراه با تاری دید، دوبینی یا سیاه دیدن همه جا
  • به سختی راه رفتن
  • از دست دادن تعادل یا هماهنگی
  • سرگیجه
  • سردرد شدید و ناگهانی بدون علت مشخص
  • تشنج
  • حالت تهوع یا استفراغ

ارزیابی و معاینه پزشکی و درمان فوری برای بهبودی بیماران سکتۀ مغزی حیاتی است. روش درمان سکته مغزی به نوع سکته بستگی دارد:

اگر لختۀ خون یا انسداد در مغز علت سکته باشد، درمان‌های زیر به کار برده می‌شود:

  • داروهای از بین برندۀ لخته: داروهای ترومبولیتیک لخته‌های خون تشکیل‌شده در شریان‌های مغز را تجزیه می‌کنند. در نتیجه سکتۀ مغزی متوقف می‌شود و آسیب کمتری به مغز وارد می‌شود.
  • ترومبکتومی مکانیکی: پزشک کاتتر را وارد رگ خونی بزرگ داخل قلب می‌کند تا لخته را از رگ بیرون بکشد. سپس استنت را برای حمایت از دیواره‌های ضعیف‌شدۀ شریان جای‌گذاری می‌کند. این جراحی در صورتی که 6 تا 24 ساعت پس از سکتۀ مغزی انجام شود، بالاترین نرخ موفقیت را دارد. اگر لخته بسیار بزرگ باشد، جراح شریان را برای برداشتن لخته باز می‌کند.

چنانچه پارگی رگ مغز علت سکته مغزی باشد، درمان‌های زیر توصیه می‌شود:

  • درمان دارویی: درمان در صورت وجود خونریزی با هدف لخته کردن خون انجام خواهد شد. بنابراین داروهایی برای مقابله با داروهای رقیق‌کننده خون و خنثی کردن اثرشان به بیمار داده می‌شود. همچنین داروهایی برای پایین آوردن فشار خون، کاهش فشار داخل مغز و پیشگیری از تشنج و انقباض رگ تجویز می‌شود.
  • کویلینگ (Coiling): پزشک لوله بلندی را وارد بخش خونریزی‌دهنده یا رگ ضعیف‌ شده می‌کند. سپس دستگاهی شبیه به کویل یا سیم‌پیچ را در بخشی از شریان قرار می‌دهد که دیواره‌اش ضعیف شده است. کویل جریان خون را در آن ناحیه مسدود می‌کند و در نتیجه خونریزی کم می‌شود.
  • جراحی: جراحی برای برداشتن لخته خون، رفع فشار یا ترمیم رگ خونریزی‌دهنده مغز انجام می‌شود.

سایر علل گزگز و خواب رفتن دست

به جز مواردی که در بالا اشاره شد، بیماری‌های دیگری نیز وجود دارند که با وارد آوردن فشار و آسیب به اعصاب محیطی سبب احساس گزگز، سوزن سوزن شدن، بی‌حسی و حتی خواب رفتن دست‌، بازو و انگشتان در یک یا هر دو سمت می‌شوند. برخی از آنها عبارتند از:

  • نارسایی کلیوی: آسیب‌دیدگی اعصاب محیطی یک عارضه نارسایی پیشرفته کلیوی است که با علائم گزگز، بی‌حسی و خواب رفتن دست‌ها و پاها ظاهر می‌شود. علت این مسئله می‌تواند ناتوانی کلیه در دفع مواد سمی از خون، عدم توازن الکترولیت‌های بدن، کاهش سطح ویتامین‌ها و مواد معدنی و همچنین، بیماری‌های همزمان مانند پرکاری غدد پاراتیروئید باشد.
  • هپاتیت B و C: هپاتیت B و هپاتیت C عفونت کبدی هستند که توسط یک ویروس ایجاد می‌شوند. ویروس هپاتیت می‌تواند سبب آسیب به اعصاب شود که با احساس بی‌حسی، سوزش، گزگز و یا درد در دست‌ها و پاها مشخص می‌شود.
  • زونا: زونا یک بیماری ویروسی است که توسط ویروس آبله مرغان ایجاد می‌شود و سبب ایجاد جوش‌های پوستی دردناک روی یک سمت بدن یا صورت می‌شود. یک علامت شایع این بیماری احساس شدید گزگز، بی‌حسی، سوزش یا درد در نواحی متاثر شامل دست‌ها و پاها است.
  • ایدز: ویروس HIV در بیماری ایدز می‌تواند به اعصاب بدن آسیب برساند و سبب اختلال کارکرد آنها شود. اختلال کارکرد اعصاب سبب می‌شود که آنها نتوانند پیام‌های حسی را به دستگاه عصبی مرکزی، مغز یا طناب نخاعی ارسال کنند که این در عوض سبب درد، بی‌حسی، گزگز و ضعف در دست‌ها و پاها می‌شود.
  • تومور: شانس ابتلا به تومورهای سرطانی مغز یا نخاع بسیار پایین و کمتر از 1 درصد است (منبع). با این حال تومورهای مغز و نخاع به دلیل نقش این اندام در انتقال و پردازش پیام‌های حسی می‌تواند سبب گزگز و بی‌حسی در دست، بازو، ساق، پاها و صورت شود.
  • لوپوس: در بیماری لوپوس دستگاه ایمنی بدن به بافت‌ها و اندام‌ها حمله می‌کند که سبب درد و التهاب در همه جای بدن می‌شود. یک عارضه لوپوس آسیب‌دیدگی یا نوروپاتی اعصاب محیطی است که سبب احساس بی‌حسی یا گزگز و سوزن سوزن شدن در دست‌ها و پاها می‌شود.
  • بیماری سلیاک: بیماری سلیاک یک بیماری خودایمنی است که در اثر خوردن غذاهای حاوی گلوتن ایجاد می‌شود. گلوتن نوعی پروتئین است که در گندم، جو و غلات دیگر یافت می‌شود. یک عارضه این بیماری آسیب‌دیدگی اعصاب محیطی است که با ضعف، گزگز، سوزن سوزن شدن یا درد در دست، بازو، ساق و پاها همراه است.
  • کیست گانگلیون: کیست گانگلیون یک کیسه کوچک حاوی مایع است که روی مفصل یا تاندون در مچ دست و قوزک پا رشد می‌کند. بزرگ شدن این کیست می‌تواند سبب فشار به اعصاب و در نتیجه ایجاد درد، گزگز، بی‌حسی و ضعف ماهیچه‌ای در دست‌ها و یا پاها شود.
  • فیبرومیالژی: فیبرومیالژی یک بیماری مزمن است که با درد اسکلتی عضلانی در سراسر بدن همراه است و می‌تواند سبب احساس گزگز و بی‌حسی در دست‌ها، بازوها، پاه و گاه صورت شود. این علائم ممکن است مرتبط با بیماری‌های هم‌زمان مانند ام اس و سندرم تونل کارپال باشد.
  • بیماری لایم: بیماری لایم یک بیماری عفونی است که توسط گزش کنه به انسان‌ها منتقل می‌شود و بیشتر در مناطق جنگلی و بوته زارها مشاهده می‌شود. درگیر شدن اعصاب در مراحل پیشرفته این بیماری می‌تواند سبب احساس گزگز، سوزش و بی‌حسی در دست‌ها و پاها شود.
  • واسکولیت (التهاب رگ): واسکولیت التهاب رگ‌های خونی است و زمانی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی به اشتباه به عروق خونی حمله می‌کند. این بیماری می‌تواند سبب اختلال در کارکرد اعصاب حسی و حرکتی شود که به صورت بی‌حسی، خواب رفتن، درد و ضعف در عضلات دست‌ها و پاها نمود می‌یابد.
  • جذام: جذام یک بیماری عفونی مزمن است که می‌تواند اعصاب، پوست، چشم‌ها و مخاط بینی را تحت تاثیر قرار دهد. در این بیماری‌ها باکتری‌ها به اعصاب حمله می‌کنند که سبب گزگز یا بی‌حس شدن دست‌ها و پاها می‌شود.

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

بی‌حسی، گزگز و گاهی ضعف دست دلایل فراوانی دارد. بسیاری از این دلایل جدی و خطرناک نیستند. اما اگر علائم برای مدتی طولانی استمرار داشته باشد، شدیدتر شود یا زندگی روزمره را مختل کند، باید برای مشاوره به پزشک مراجعه کنید. چنانچه علائم ناگهان ایجاد شود، شدید باشد یا پس از آسیب‌دیدگی بروز یابد، باید فوراً نزد پزشک بروید. اگر علائم زیر را دارید، از پزشک وقت بگیرید:

  • علائم رفت و برگشتی است یا به تدریج شدیدتر می‌شود.
  • به نظر می‌رسد انجام کارهای خاص باعث ایجاد علائم می‌شود.
  • سرگیجه دارید یا عضلاتتان می‌گیرد.
  • وجود راش پوستی
  • شدیدتر شدن علائم پا هنگام راه رفتن
  • بروز علائم در هر دو سمت بدن
  • بی‌حس شدن بخش خاصی از دست یا پا، برای مثال انگشتان

اگر پیش از این تشخیص داده شده است که به یکی از بیماری‌های دامن‌زننده به بی‌حسی و گزگز دست مبتلا هستید، این علائم فوریت پزشکی محسوب نمی‌شود. درهرحال بیماری زمینه‌ای در صورت انجام ندادن درمان مناسب شدیدتر می‌شود، بنابراین مراجعه به پزشک را پشت گوش نیندازید.

گزگز دست گاهی نشانه ابتلا به بیماری‌ جدی‌تری مانند سکته مغزی یا حمله قلبی است. اگر دچار بی‌حسی یا گزگز متناوب در یک یا هر دو دست هستید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. مراجعه فوری به پزشک یا اورژانس در شرایط زیر حیاتی است:

  • اگر دستتان ناگهان بی‌حس شد.
  • بی‌حسی دست پس از آسیب‌دیدگی یا تصادف شروع شد.
  • بی‌حسی دست با سردرد شدید و ناگهانی همراه بود.
  • بی‌حسی دست با ضعف یا فلج همراه بود.
  • علاوه بر بی‌حسی دست دچار گیجی شدید و به سختی توانستید حرف بزنید.
  • بی‌حسی دست با سرگیجه و دوران سر همراه بود.

تشخیص

تشخیص علت گزگز و بی‌حسی دست مستلزم ارزیابی نشانه‌های جسمی مانند کاهش حس، تغییر رفلکس‌ها و ضعف است. همچنین باید معاینۀ دقیقی برای تعیین علت بی‌حسی، خواب رفتن، مورمور شدن و گزگز دست انجام شود. چون گزگز دست یکی از علائم شایع بسیاری از بیماری‌هاست، لازم است آزمایش‌های مختلفی انجام شود تا پزشک علت گزگز دست را تشخیص بدهد و بهترین راه را برای درمانش توصیه کند. آزمایش‌های زیر برای تشخیص علت گزگز و بی‌حسی دست کاربرد دارند:

آزمایش خون

آزمایش خون

آزمایش خون نشانه‌های بیماری التهابی مانند روماتیسم یا لوپوس را نشان می‌دهد. همچنین آزمایش خون برای اندازه‌گیری میزان هورمون‌ها، ویتامین‌ها و فاکتورهای دیگر انجام می‌شود.

آزمایش‌های عملکرد عصبی

آزمایش‌های عملکرد عصبی

اگر علائم اختلال عصبی یا عضلانی از قبیل ضعف عضله، گزگز یا بی‌حسی پا، بازو، دست و یا صورت را داشته باشید، انجام این آزمایش‌ها ضرورت می‌یابد. تست‌های عملکرد عصبی برای تشخیص نوروپاتی و آسیب‌های عصبی کاربرد دارند. آزمایش‌های عملکرد عصبی عبارت‌اند از:

  • نوار عصب و عضله (الکترومیوگرافی یا EMG): نوار عصب و عضله واکنش عضله یا فعالیت الکتریکی را در زمان تحریک عصب اندازه‌گیری می‌کند. متخصص سوزن کوچک متصل به الکترود را وارد یکی از عضله‌ها می‌کند تا فعالیت الکتریکی آن عضله را ثبت کند.
  • تست هدایت عصبی (NCV): سرعت و چگونگی حرکت سیگنال‌های الکتریکی در امتداد عصب‌ها در این آزمایش اندازه‌گیری می‌شود. متخصص الکترودها را به عصب خاصی متصل می‌کند، سپس پالس الکتریکی خفیفی از طریق الکترود به عصب منتقل می‌شود. الکترودهای متصل به عضله‌ها واکنش عضله به تحریک را ثبت می‌کنند.

آزمایش‌های تصویربرداری

آزمایش‌های تصویربرداری

آزمایش‌های تصویربرداری مشکلات مغز، ستون فقرات یا نخاع، برای مثال رادیکولوپاتی، تومور، سکته مغزی یا ام اس را نشان می‌دهند:

  • عکس رادیوگرافی مهره‌های گردن: دستگاه رادیوگرافی پرتوی تشعشع را روی گردن می‌تاباند، عکس گرفته می‌شود و روی فیلم مخصوص یا رایانه ثبت می‌شود. عکس رادیوگرافی گردن هفت مهرۀ ناحیۀ گردن، اولین مهره ستون فقرات صدری و فضاهای دیسک بینشان را نشان می‌دهد.
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): ام آر آی برای بررسی مغز و مهره‌های گردن جهت تعیین علت گردن درد، سردرد، خشکی، بی‌حسی و مشکلات تعادلی انجام می‌شود. بیماری‌های عصبی مانند ام اس، آسیب‌دیدگی‌های سر، تومور و سکته مغزی نیز در MRI دیده می‌شود.
  • سی تی اسکن (اسکن توموگرافی رایانه‌ای): سی تی اسکن برای تهیه تصاویری بهتر از ساختارهای ستون فقرات انجام می‌شود. پزشکان با توجه به تصاویر سی تی اسکن بهتر می‌توانند گیرافتادگی و فشردگی عصب، فتق دیسک، تومور، گستردگی آسیب‌دیدگی، ناهنجاری‌های عروقی یا عارضه‌های دیگر را تشخیص بدهند.
  • سونوگرافی عروق: سونوگرافی عروق آزمایشی غیرتهاجمی برای ارزیابی جریان خون در سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌های بازوها، گردن و پاها و تشخیص لخته‌های خون و بیماری شریان محیطی است.

نتیجه‌گیری

گزگز، مورمور، سوزن سوزن شدن، بی‌حسی و خواب رفتن یک علامت مشترک در بیماری‌هایی است که اعصاب، مغز یا طناب نخاعی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. اگر گزگز و بی‌حسی گهگاه رخ دهد و به سرعت بهبود یابد، نگران کننده نیست. اما اگر گزگز به صورت مکرر رخ دهد یا شدت یابد، ممکن است نشان‌دهنده یک بیماری باشد که نیاز به تشخیص پزشک دارد. برای درمان گزگز و بی‌حسی دست ابتدا باید بیماری که سبب آن می‌شود، درمان کرد.

سوالات متداول

آیا گزگز و خواب رفتن دست خطرناک است؟

گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دست‌ها در اغلب موارد ممکن است جدی نباشد و به سرعت بهبود یابد. برای مثال، قرار گرفتن در معرض هوای سرد ممکن است باعث بی‌حس شدن و گزگز دست‌ها شود. در صورتی که گزگز دست‌ها به صورت مکرر و بی‌دلیل رخ دهد، باید برای تشخیص علت آن به پزشک مراجعه کنید.

آیا آسیب عصبی سبب گزگز و بی‌حس شدن دست‌ها می‌شود؟

تحت فشار قرار گرفتن و آسیب‌دیدگی اعصابی که به دست‌ها و انگشتان عصب دهی می‌کنند، می‌تواند سبب گزگز دست‌ها شود. با این حال، علل دیگری مانند کمبود ویتامین و مواد سمی نیز می‌توانند سبب بروز این احساس شوند.

برای درمان گزگز و خواب رفتن دست‌ها چه باید کرد؟

برای درمان گزگز دست باید علت زمینه‌ای که سبب آن می‌شود، برطرف کرد. پزشک با تشخیص بیماری که باعث فشار و آسیب عصبی می‌شود، درمان مناسب را برای شما برنامه ریزی می‌کند.

علت گزگز دست در خواب چیست؟

گزگز دست در شب و هنگام خواب یک وضعیت شایع است که می‌تواند شما را از خواب بیدار کند. سندرم تونل کارپال شایع‌ترین علت گزگز و خواب رفتن دست در هنگام خواب است که انگشتان شست، اشاره (سبابه) و میانی و گاه کل دست را درگیر می‌کند.

علت گزگز دست در صبح چیست؟

علت بیدار شدن با گزگز دست در هنگام صبح می‌تواند تحت فشار قرار گرفتن عصب به دلیل وضعیت نامناسب دست در هنگام خواب باشد. انجام کارهای تکرار شونده مانند تایپ یا ساز زدن نیز می‌تواند سبب بروز این احساس در دست شود. بی‌حسی یا گزگز دست‌ها به هنگام بیدار شدن می‌تواند یک علامت گیرافتادگی عصب (رادیکولوپاتی گردن) نیز باشد.

علت گزگز و خواب رفتن دست و صورت چیست؟

گزگز، سوزن سوزن شدن و بی‌حسی هم‌زمان دست و صورت می‌تواند ناشی از کمبود کلسیم و منیزیم یا یک علامت بیماری‌هایی مانند میگرن، ام اس، فیبرومیالژی و حتی سکته مغزی باشد. برای تشخیص علت این مشکل به بررسی‌های دقیق پزشکی نیاز است.

آیا چربی خون می‌تواند سبب گزگز، خواب رفتن یا سوزن سوزن شدن دست‌ها شود؟

سطح بالای چربی خون می‌تواند سبب احساس سوزش، گزگز، سوزن سوزن شدن و یا خواب رفتن دست‌ها و پاها شود.

گزگز دست و سرگیجه نشانه چیست؟

برخی بیماری‌ها مانند میگرن، سرگیجه وضعیتی خوش‌خیم، بیماری‌های گوش و سکته مغزی می‌توانند سبب بروز این علائم شوند. در صورتی که سرگیجه شما شدید است یا به صورت ناگهانی و حاد آغاز شده است، به اورژانس مراجعه کنید.

آیا غلظت خون می‌تواند سبب گزگز و خواب رفتن دست شود؟

غلظت خون یا پلی‌سیتمی می‌تواند سبب گزگز، سوزن سوزن شدن، خواب رفتن یا ضعف در دست، پا، بازو و ساق‌ها شود.

آیا کم خونی می‌تواند سبب گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دست‌ها شود؟

کم خونی می‌تواند سبب احساس گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دست‌ها یا پاها شود. کمبود ویتامین B12 نیز که یک عامل کم خونی است، می‌تواند در بروز این مشکل دخیل باشد.

گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دو دست نشانه چیست؟

گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن هر دو دست می‌تواند به دلایلی از قبیل آسیب‌دیدگی، مشکل در خونرسانی به دست‌ها، قرار گرفتن در معرض گرما یا سرمای شدید، قرار گرفتن در معرض مواد سمی و همچنین، سندرم تونل کارپال رخ دهد.

گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن کف دست نشانه چیست؟

سندرم تونل کارپال می‌تواند سبب احساس گزگز، سوزش، درد، بی‌حسی و خواب رفتن در کف دست، ساعد، مچ و انگشتان دست شود.

گزگز و خواب رفتن مچ دست نشانه چیست؟

سندرم تونل کارپال یک علت شایع خواب رفتن و گزگز مچ دست، ساعد و انگشتان دست است.

گزگز و خارش دست نشانه چیست؟

گزگز، سوزن سوزن شدن و خارش دست در اغلب موارد می‌تواند نشان دهنده سندرم تونل کارپال باشد که عصب مدیان در مچ دست را تحت فشار قرار می‌دهد.

علت گزگز و خواب رفتن دست بعد از زایمان چیست؟

گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دست‌ها و انگشتان دست پس از زایمان در زنان می‌تواند ناشی از فشار خون پایین، سندرم تونل کارپال و آسیب‌دیدگی عصبی در اثر بارداری و زایمان باشد.

علت گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دست شکسته و گچ گرفته چیست؟

گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دست شکسته در درون گچ معمولا ظرف چند ساعت از بین می‌رود. اما اگر احساس گزگز و خواب رفتن در انگشتان دست درون گچ ادامه پیدا کرد، ممکن است نشان دهنده آن باشد که گچ بیش از حد سفت بسته شده است و یا اینکه یک عصب دچار آسیب شده است. بنابراین، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

علت خواب رفتن و گزگز دست در کودکان چیست؟

آسیب‌دیدگی یا نوروپاتی اعصاب محیطی به دلایلی مانند وراثت، بیماری، سوء تغذیه، تروما یا فشار طولانی مدت به عصب می‌تواند سبب بروز احساس گزگز، خواب رفتن و سوزن سوزن شدن دست‌ها در کودکان شود.

آیا دیسک گردن می‌تواند سبب گزگز و خواب رفتن دست‌ها شود؟

برآمدگی و فتق دیسک گردن به علت فشار وارد کردن به ریشه اعصاب می‌تواند سبب گزگز و خواب رفتن دست‌ها و انگشتان دست شود.

آیا آرتروز گردن می‌تواند سبب گزگز و خواب رفتن دست‌ها شود؟

بله. آرتروز گردن می‌تواند سبب درد، بی‌حسی و گزگز در شانه‌ها، بازوها و یا دست‌ها شود.

خواب رفتن و لرزش دست نشانه چیست؟

گزگز و خواب رفتن همراه با لرزش دست ممکن است در حملات اضطراب و پانیک، سندرم تونل کارپال، بیماری پارکینسون و بیماری لرزش اساسی مشاهده شود.

آیا فشار خون می‌تواند سبب گزگز، سوزن سوزن شدن و خواب رفتن دست‌ها شود؟

فشار خون بالا یک علت احتمالی خواب رفتن، سوزن سوزن شدن و گزگز دست‌ها است. در عین حال فشار خون پایین نیز می‌تواند سبب بی‌حس شدن دست‌ها شود.

گزگز شست دست نشانه چیست؟

آسیب‌دیدگی، تحت فشار قرار گرفتن موقتی عصب به دلیل وضعیت نامناسب دست، گیرافتادگی عصب در گردن یا سندرم تونل کارپال از جمله عواملی هستند که سبب گزگز و سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی انگشت شست دست می‌شوند.

علت سوزن سوزن شدن دست به هنگام عصبانیت چیست؟

عصبانیت باعث منقبض شدن عروق و در نتیجه کاهش جریان خون به اندام از جمله دست‌ها می‌شود که می‌تواند باعث احساس گزگز، سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی دست‌ها شود.

فهرست مطالب

مقالات مرتبط

نوبت دهی